Klemento la 1-a: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 36:
'''Komenteto''' pri la Klementa letero al la Korintanoj. Ĝi estis adresita ĝuste al la Korintanoj, eklezio fondita de Paŭlo, do, ne dependa de Romo. En tiu eklezio internaj kontrastoj kulminiĝis per la eloficistigo de laŭleĝaj regantoj de la eklezio mem. Eble invitite de tiej kristanoj, Klemento verkas leteron kiu dokumentas gravajn aferon koncerne tiutempan kristanismon kaj la konscion pri mandato de la roma episkopo. En la letero, Klemento ordonas, ke la regado revenu al la laŭeklezia leĝo elektitoj kaj invitas la ribelulojn modli sian konduton laŭ edifaj ekzemploj de la obeantaj personuloj de la Biblio kaj intertempe konigas kia estas la kredo de la eklezio tiutempa. Sed la plej alta valoro de la dokumento konsistas en la fakto ke episkopo de Romo "entrudiĝas" en aferojn de alia eklezio: ĉu Klemento ekspensis sian devon interveni pro la eminemteco de la eklezio fondita de Petro kiu ricevis de Jesuo specifan mandaton laŭ evangelio de Mateo? Fakuloj diskutas, sed restas fakto signifaplena.
 
En tiu verko troviĝas ankaŭ la ple antikva preĝo por la '''politikaj institucioj''': ''"...Vi, Majstro, revestis ilin (la politikajn regantojn) je reĝeca povo per via mirinda kaj nedirebla potenco, por ke ni, agnoskinte la gloron kaj la honoron konceditajn de vi al ili, sub¬metiĝusubmetiĝu al ili evitante ĉiun kontraŭstaron al via volo. Donu al ili, Sinjoro, sanktecon, pacon, konkordon, stabilecon por ke ili pra¬ktikupraktiku senkontraste la suverenecon el Vi procedanta. 2 Estas Vi, fakte, ĉiela Majstro, reĝo de la jarcentoj, kiu donis al la hom¬filojhomfiloj gloron, honoron kaj povon sur la teraj aĵoj. Ho Vi, Sinjoro, ins¬piru iliajn decidojn laŭ kio bonas kaj agrablas ĉe viaj okuloj, por ke ili, pie trudante en mildeco kaj paco la povon de Vi don¬itan, trovu Vin favora'' (ĉap. 61).
 
Restas pluaj verkoj atribuataj al Klemento, sed certe tutsenfundamente. Temas pri: