Imperativo: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Jogo (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Roberto (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 3:
En [[Esperanto]] estas la [[verbo|verba]] [[finaĵo]] '''-u''',
sed ĉar la sama finaĵo estas uzata ankaŭ por esprimi volon/deziron
ĝi nomiĝas ankaŭ [[volativo]].
En kelkaj lingvoj (kiel [[volapuko]] kaj [[lingvo blua]]), volitivo kaj imperativo havas apartan formon, ĝenerale, en hindeŭropaj lingvoj havas la saman formon.
Esprimojn kiel "bonvole" klarigas pri la imperativo aŭ volitiva uzon. En kelkaj lingvoj, kiel la portugala, ankaŭ la vortkonstruo kaj voĉlaŭteco klarigas tion. En la ĝermanaj lingvoj, la normala uzo estas la imperativa, kaj oni devas uzi "bonvolaj formuloj" por klarigi la volitivon, sed en aliaj, kiel la portugala, volitiva estas normala uzo, kaj oni devas uzi formulojn kiel "mi ordonas" por marki la imperativo. Tiu kaŭzas interkulturaj problemoj, ĉar, ekzemple, portugallingvano ne uzos ofte en Esperanto "bonvole" aŭ "dankon" kaj ŝajnos kruda al ĝermanparolanto.
{{ĝermo}}
| |||