Serba Ortodoksa Eklezio: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Luckas-bot (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
Linio 1:
[[Dosiero:PatriarchensitzBelgrad.jpg|250px|thumb|right|Patriarkejo en Beogrado, Serbio.]]
La '''Serba Ortodoksa Eklezio''' ([[serba lingvo|serbe]] ''Српска православна црква'' en [[cirila alfabeto]] aŭ en la [[latina alfabeto]] ''Srpska pravoslavna crkva'') aŭ '''Eklezio de [[Serbio]]''', estas laŭ atikveco la sesa el la [[ortodoksa Eklezio|ortodoksaj]] memstaraj eklezioj. Tiu ĉi eklezio havas 16 milionojn da membroj en [[Serbio]], [[Montenegro]], [[Bosnio-Hercegovino]], [[Makedonio]] kaj [[Kroatio]], kaj ĝi ankaŭ havas [[ekzarkato]]jjn kaj preĝejojpreĝejojn kun patriarka reprezentado en aliaj partoj de la mondo kie troviĝas komunumoj de serba diasporo. La Patriarko de Serbio estas la unua inter egalaj ene de sia eklezio. Lia kompleta titolo estas "Ĉefepiskopo de [[Peĉ]], Metropolito de [[Beogrado]] kaj [[Sremski Karlovci|Karlovci]], kaj Patriarko de la serboj".
 
La serba ortodoksa eklezio fariĝis sendependa de [[Konstantinopolo]] en [[1219]] kiam [[Sankta Savo]] (unu el la plej gravaj sanktuloj de tiu eklezio) fariĝis episkopo kaj per lia laboro ĝi fariĝis memstara. Tamen, la eklezio perdis tiun rajton en la jaro 1523 ĝis 1920 kiam denove fariĝis memstara. Du jarojn poste en 1922 la [[Konstantinopola Ortodoksa Eklezio]] agnoskis la memstarecon kiu daŭras ĝis la nuntempo. Dum epoko de socialismo la eklezio kaj ĝiaj gvidantoj estis persekutataj kaj multaj posedaĵoj estis konfiskataj. Post ĝia falo la eklezio fariĝis pli forta kaj influa en la vivo de la [[serboj]]. En la diservado ĝi uzas la serban lingvon kaj por la festoj la julianan kalendaron.