Urano (dio): Malsamoj inter versioj

Laŭ la [[helena mitologio]], '''Urano''' – helene Οὐρανός, ''ĉielo'' aŭ ''reĝo de montaroj'', latine Uranus – estas la plej antikva greka dio. Lia nomo estas ankaŭ nomo de la [[planedo]] [[Urano (planedo)|Urano]]. Urano estas la dio de la ĉielo, kaj sia edzino estis sia patrino [[Geo]], diino de la tero. La antikvaj grekoj lin adoris, ĉar li donis varmon, lumon kaj pluvon al la [[tero]]. Tamen, tiu kultado ne supervivis ĝis la helena epoko<ref>Pri la titanoj, [[Kerényi]] (1951:20) asertis: «Ili neniel indis esti kultita, escepte, eble, de [[Krono (dio)|Krono]] kaj [[Helios]].»</ref>. Li ne aperas en ceramikaĵoj aŭ aliaj artaĵoj, kvankam la solena alvoko de [[Homero]] mencias lin (kun Geo kaj [[Stikso]])<ref>Homero, ''[[Iliado]]'' xv.36 y sig; ''[[Odiseado]]'' v.184 y sig.</ref>. Krome, en la homeraj poemoj, οὐρανός estas ankaŭ alternativa nomo de la [[Olimpo]], kiel komuna hejmo de la dioj, sen aludi la fizikan firmamenton.

 

 

La titano [[Krono (dio)|Krono]], lia plej juna filo, detronigis Uranon, mutilis lin, kaj detranĉis liajn testikojn. De la sango aperis la [[giganto]]j, la Melioj, kaj la [[Erinioj]] ([[Alekta]], [[Tizifona]] kaj [[Megera]]). Oni ankaŭ ofte diras ke kiam la sango de Urano trafis la maron, [[Afrodito]] naskiĝis. Urano estas la patro de la [[titano]]j, la [[ciklopo]]j kaj la [[Hekatonkiroj]], monstroj kun 100 manoj kaj 50 kapoj.