Silmariliono: Malsamoj inter versioj

Ĝi pritraktas la tutan historion de [[Mez-Tero]], ekde ties ekkreiĝo fare de [[Dio]], ĝis kie finiĝas ''La Mastro de l' Ringoj'' - etendo trans jarmiloj, kun senfinaj luktoj inter "bonuloj" kaj "malbonuloj", kaj eĉ inter la bonaj mem: Kaj [[Elfoj]] kaj [[Homo|Homoj]]j interbatalas. Ĝi estas morna kaj ŝajne senespera libro, sed tre bela ĝuste pro tiu nigro, ekpenetrita de lumo, kio donas al ĝi aparte [[Keltoj|keltan]] trajton.

* [[Dio]] kreas la mondon kaj sendas tien svarmon da ''Ainur'' (praanĝeloj) kiuj iĝas Gedioj (''Valar'') kaj finpreparas la mondon (modlas, semas, metas astrojn ĉielen, ktp) antaŭ la alveno de la tri Gentoj: Elfoj, Homoj kaj Nanoj (Nanoj estas tradukataj 'Gnomoj' en la esperanta traduko de ''[[La Mastro de l' Ringoj (libroj)|La Mastro de l' Ringoj]]'' per [[William_AuldWilliam Auld]]).

* La Gedioj translokiĝas al sankta insulego okcidenta ''Aman'', kie ili kreskigas du arbojn sanktajn kaj lumantajn, kiuj kune kun la stelaro pribrilas la mondon.

* La Dio ''Aulë'' envia je la vera [[Dio]] kreas el ŝtono la Nanojn, kiuj estas detruitaj sed poste revivigitaj fare de Dio pro kompato.

* La [[Elfoj]] vekiĝas ĉe la praa lago ''Cuiviénen'' [kuiVIEnen] ("Lago Vekiĝa"), kaj kelkaj ekmarŝadas okcidenten, logataj de la Gedioj kaj la lumego de la du Arboj. Kelkaj atingas la marbordon, kelkaj atingas mezvojan insulon, kaj kelketaj la destinon: ''Aman''.

* ''Amana'' Elfo ''Fëanor'' kaptas iom de la du-arba lumego en tri belegajn gemojn - la Silmariloj.

* ''Melkor'', la [[diablo]] inter la gedioj, mortigas la du arbojn, kaj fuĝas transmaren kun la Silmariloj de ''Fëanor''.

* ''Fëanor'' kaj ties sep filoj ĵuras sian kondamnon de ''Melkor'' kaj ke ili postĉasu la silmarilojn ĝis la fino de la mondo. Tio estas la eko de la tragika disiĝo de la Elfaj gentoj, kaj de eraoj de milito en Mez-Tero.

* La Gedioj kreas la [[Suno|sunon]] kaj la [[Luno|lunon]], kaj je la unua sunleviĝo vekiĝas la unuaj Homoj.

* La elfaro de ''Fëanor'' alvenigas la "grizajn" elfojn, homojn kaj gnomojn de ''Beleriand'', plej okcidenta regno de Mez-Tero, sed oriente de Gediujo. Komenco de multaj malpli "kosmaj" rakontoj, pri amo, herooj, interklanaj bataloj, intergentaj konfliktoj, kaj antaŭ ĉio, pri la milito kontraŭ la malamico

* Post longega erao de bataloj kaj suferoj, naskiĝas ''Eärendil'', kiu estante duone Elfo kaj duone Homo, estas sendita kiel ambasadoro al la gedioj transmaren. Li alvenas al ili kun unu el la silmariloj ligita frunte, kaj sukcesas konvinki ilin, ke nepras dia interago.

* La Gedioj kaj la Bonaj popoloj kune venkas ''Melkor''-on, ĵetante lin ekstermonden al eterna kondamno en malplena kosmo. Tamen, oni ne sukcesas kapti ''Sauron''-on (servisto de ''Melkor''). ''Eärendil'' postvivas kiel la stelo [[Venuso]], kaj tiele la tri silmariloj poe kuŝiĝas ĉielen, maren kaj terprofunden.