Violonkonĉertoj (Bach): Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e roboto aldono de: de:Violinkonzerte (Bach) |
|||
Linio 5:
== Ekesto ==
<!--▼
La konĉertoj estas translasitaj sendepende unu de la alia; ilia ekzakta ekestotempo ne estas firma. Bach komencis okupiĝi proksimume 1713 kun la konĉertoj de [[Antonio Vivaldi]], je kio li komence aranĝis kelkajn el ili por klaviceno sola aŭ orgeno. Poste aŭ jam samtempe li komencus per la konceptado de propraj konĉertoj. Je la modeloj de Bach la angulaj movimentoj sekvis ankoraŭ iomete rigidan strukturon, je kiu la ritorneloj subdividas la movimentan strukturon kaj markas la atingadon de novaj tonaloj kaj en kiu interaj akompanataj solopasaĝoj servas por la modulado en aliajn tonalojn. Bach male atingis pli malvastan interkroĉadon kaj integradon de la formdetranĉoj per diferenciga kaj varia traktado de la roloj de soloisto kaj orkestro.
La violonkonĉerto konserviĝintaj laŭ ĉi tiu formo efikas kompare kun la pli konataj ''[[Brandenburgische Konzerte]]'' (eble escepte la kvaran) laŭstile esence plu evoluitaj, kio fariĝas klara ĉefe en la ampleksaj malrapidaj movimentoj. Ili ekestus klare pli malfrue ol la ''Brandenburgische Konzerte''<ref>Christoff Wolff: ''Die Orchesterwerke J. S. Bachs'' in: Martin Geck (Her.): Bachs Orchesterwerke. Bericht über das 1. Dortmunder Bach-Symposion 1996. Witten 1997, ISBN 3-932676-04-1</ref>, male al pli frua supozo eble nur en Lepsiko.
Ĝenerale en la orkestroaranĝo de Bach la unua violono ofte ekhavas la eblecon paŝi en la malfonon per etaj solooj (kun kaj ankaŭ sen la klara rimarko ''soloo''), kaj en movimentoj kun pluraj soloinstrumentoj ĝi peras ofte inter la soloistogrupo kaj la orkestro. Tiamaniere multaj pasaĝoj de la kantatoj kaj orkestrosuitoj de Bach kaj ankaŭ tutaj movimentoj havas kaŝitajn aŭ klarajn trajtojn de violonkonĉerto; inverse surprizas la egalrajta enigo ankaŭ de soloviolono en la orkestroaranĝon.
Sendepende de la ekestotempo validas kiel certe, ke Bach disponis pri ĉi tiuj konĉertoj, kiam li en 1730 je Lepsiko transrenis la direktadon de la [[collegium musicum]]. Por prezentadoj en ĉi tiu kadro li transaranĝis multajn el siaj konĉertoj al [[Klavicenkonĉertoj (Bach)|klavicenkonĉertoj]]; Pro la tonampleksoj de la instrumentoj li transponis je tio la violonkonĉertojn plejparte plentonon malsupren<ref>Ulrich Siegele: ''Kompositionsweise und Bearbeitungstechnik in der Instrumentalmusik Joh. Seb. Bachs'', 1956, ISBN 3-7751-0117-9</ref>.
== Wirkung ==▼
Ĝis nun la violonkonĉertoj de Bach apartenas al ŝatata programero de multaj violonistoj, de kiuj ili postulas virtuozan ludoteknikon. Tamen multaj muziksciencistoj opinias la klavicenversiojn la finversioj intencitaj de Bach, ĉar Bach dum la transaranĝado plibonigis multajn detalojn kaj krome faris per la forigo de la [[kontinua baso]] muzikhistorie gravan paŝon.
* 2/4 a-Moll▼
* Andante c C-Dur▼
* Allegro assai 9/8 a-Moll▼
== Konserviĝintaj violonkonĉertoj ==
===
;movimentoj:
* Adagio 3/4 cis-Moll▼
* Allegro assai
Ĉi tiun konĉerton Bach poste transaranĝis al [[klavicenkonĉertoj (Bach)#Konĉerto g-minora BWV 1058|klavicenkonĉerto g-minora, BWV 1058]].
===
;movimentoj:
*
* Largo ma non tanto 12/8 F-Dur▼
* Allegro assai 3/
La verko estas postlastita nur kiel kopio el la jaro 1760 same kiel versio de Bach kiel [[Klavicenkonĉertoj (Bach)#Konĉerto D-maĵora BWV 1054|klavicenkonĉerto D-maĵora, BWV 1054]].
=== Duobla konĉerto por du violonoj d-minora BWV 1043 ===
; movimentoj:
* Vivace c d-minoro
Ĉi tiu duobla konĉerto eble estas la plej konata verko de la grupo. Bach transaranĝis ĝin poste por du klavicenoj, kiel klavicenkonĉerto [[klavicenkonĉertoj (Bach)#Konĉerto c-minora por du klavicenoj BWV 1062|konĉerto c-minora, BWV 1062]]. La unua movimento eksponas en la tuteco [[fugo]]n kaj enkondukas en la solovoĉojn kontrastan temon. La dua movimento komencas kiel [[siĉiliano]], evoluas tamen ree kaj ree dramecajn kulminojn. La temo de la finalmovimento konsistas el malvaste kondukta [[kanono (muziko)|kanono]] de la du violonoj kaj memoras laŭ drameco je la tempestopentradoj de Vivaldi – eble Bach uzis verkon de Vivaldi kiel modelo.
▲<!--
Erhaltene autographe Stimmen der beiden Soloinstrumente werden heute auf 1730/31, also in Bachs Leipziger Zeit, datiert; es wird meist davon ausgegangen, dass das Konzert auch in dieser Zeit entstanden ist. Da aber der gesamte Satz grundsätzlich dreistimmig angelegt ist und die Orchesterinstrumente keine wirklich obligaten Partien haben, nimmt man eine zugrunde liegende Fassung als [[Triosonate]] für zwei Violinen und Continuo an; diese könnte aus stilistischen Gründen um 1719 entstanden sein, also zu Beginn von Bachs Köthener Zeit<ref>Siegbert Rampe, Dominik Sackmann: ''Bachs Orchestermusik'', Kasel 2000, ISBN 3-7618-1345-7, S. 221</ref>.
Linio 75 ⟶ 76:
=== Satz in B-Dur BWV Anhang 2 ===
Dieses nur sechsttaktige Fragment im 6/8-Takt ist die abgebrochene Niederschrift einer Kantate zum 19. Sonntag nach Trinitatis aus der Leipziger Zeit. Die Besetzung umfasst eine Solovioline und vierstimmiges Streichorchester und könnte auf den Mittelsatz eines verschollenen Violinkonzerts zurückgehen; die Ecksätze und damit das gesamte Konzert würden dann möglicherweise in g-Moll gestanden haben. Der Satz ist auch als Kandidat für einen langsamen Satz des Violinkonzerts g-Moll (aus dem das f-Moll-Cembalokonzert BWV 1056 wurde) in die Diskussion gebracht worden.
-->
== Trivialaĵoj ==
De la unua movimento de la duobla konĉerto ekzistas du sonregistraĵoj de ĵazgitaristo [[Django Reinhardt]].
== Referencoj ==
<references />
| |||