Fraŭleco: Malsamoj inter versioj

Celibato estas needzeco ĉefa pastra pro ideologiaj, religiaj aŭ konsciaj kialoj. Katolika Pastra celibato elformiĝis en la 3-4-a jarcento. Ĝis tiam la kristanaj pastroj rajtis geedziĝi. Poste aperis la bezono je la pastra [[virgeco]] kio iĝis tradicio. La skriba devigo je sen-geedzeca vivo aperis nur en [[1022]], laŭ ordeno de papo [[Benedikto la 7-a]] en interkonsento de [[imperiestro]] [[Henriko la 2-a]].

Tiu strikta kutimo kaŭzas ofte deflankiĝon de la viroj, malofte aperas la [[pedofilio]], kiu forte damaĝas la katolikan eklezion. Kelkaj katolikaj pastroj, paroĥestroj en provinco evitas (pli ofte en la pasinto) tion per senedzina kaŝ-kunvivo kun t.n. helpistinoj, purigistinoj de la paroĥejo. En [[Brazilo]], ĝis la [[19-a jarcento]], ofte, post oficiala riproĉo, la [[episkopo]]j mem estas baptopatroj de filoj de la pastroj.