|
Nuntempaj mitologiistoj interpretas la rolon de Taigeto kiel akompanantino de '' Artemis Potnia Theron'', tio estas, ''Mastrino de bestoj''. La samnoma monto, en Lakonio, refuĝejo ŝia en la rakonto, estus ŝia kultada loko. Laŭ Paŭzanio<ref>Paŭzanio. ''Priskribo de Grekio'', 3.18.10.</ref>, la trono de la palaco de [[Amiklo (urbo)|Amiklo]] estis ornamita per reprezentado de la historio de Taigeto.
De la enkonduko de la kulto al Zeŭso en Grekion devenis la plimulto de la rakontoj pri liaj seksadventuroj. La nova dio unuiĝis al la antaŭe adorita loka diino, kaj per tio oni akordigis ambaŭ tradiciojtradiciojn, kutime per la naskiĝo de nova [[heroo]], kiun la lokanoj ekkomencis [[kultado de herooj|kultadi]]. En tiaj rakontoj la rolo de la [[nimfo]] kaj tiu de la cervino konfuziĝas: la nimfo kiu ĉasas beston kun Artemiso ''estas'' la besto mem. Laŭ la kompreno de [[Pindaro]] en sia tria ''Olimpa Odo'', "la or-korna cervino, kiun Taigeto iam sakrale dediĉis al ''Artemis Orthosia''" (''Prave Pensanta Artemiso'')<ref> Robbins, Emmet. ''Heracles, the Hyperboreans, and the Hind: Pindar, Odo 3''. Eld. Winter, 1982. Tio pravigas la rilaton de Artemiso al Ortio (Orthosia) jam dum la [[6-a jarcento a.K.]].</ref>, ĝi temis pri la Cerinia Cervino poste serĉita de [[Heraklo]]. Laŭ li, la metamorfozo ne tute plenumiĝis, kaj tiu cerva-formo iĝissimbolas nur oferooferon al la diino. Laŭ lia pensmaniero, la besto, malgraŭ ĉasita kaj oferita, daŭre ekzistis, kaj tiel eblas ke Heraklo prenis (sed ne mortigis) ĝin denove<ref>Robbins, Emmet. ''Heracles, the Hyperboreans, and the Hind: Pindar, Odo 3''. Eld. Winter, 1982. paĝ. 295-305.</ref>. Kiel [[Karl Kerenyi]] rimarkis<ref>Kerenyi, Karl. ''The Heroes of the Greeks''.</ref>, malfacilas diferencigi inter la sakrala besto, la heroino kaj la diino.
== Eksteraj ligiloj ==
|
