Leterkolombo: Malsamoj inter versioj

Post la eksperimentoj de Gould, la esploristoj opiniis certe, ke en la organismo de la leterkolombo funkcias tiaspeca organo, kiu rolas kiel interna [[kompaso]]. Walcott Presti kaj Pettigrew, usonaj biologoj, provis pruvi sian hipotezon per supersensiva detektilo. Per la detektilo nomata SQUID (Super Condueting Quantum Interference Device --- Superkondukta Kvantuminterferenca Aparato) oni povas demonstri eksterordinare malfortan magnetokampon. La du esploristoj ekzamenis per tiu ĉi detektilo leterkolombon ultrafridigitan je -196 "C, kaj ili spertis, ke la aparato mezuris magnetokampon ĉe certa punkto de la kolomba cerbo. Sekve li pretigis tranĉaĵojn el la kolomba cerbo, kaj ekzamenis ilin per elektronmikroskopo. Inter la nervohistoj ili trovis oblongajn partetojn asociigantajn pri mikrontagnetoj. Poste per iksradiaj difrakto-esploroj ili provis kvalifiki la konsiston de la oblongaj partetoj. Surprizite ili ohservis, ke temas pri materialoj magnetitriĉaj, kiuj entenas eĉ [[fero]]n, krome en malpli alta proporcio [[nikelo]]n, [[kupro]]n kaj [[zinko]]n. La [[magnetito]] (feroksida mineralo) estus forte magnetiĝinta mineralo, kiu signas la direkton de la kampoforto en la termagneta kampo. La kolombo do kunportas en sia kapo naturdiutitan kompason, tiel ĝi kapablas teni sian flugdirekton. Sed nekonata estas tiu interna procezo, kin funkciigas, ligite al nervofadenoj, la internan kompason.

 

<gallery>

Dosiero:Postduiven.jpg|<!-- thumb|left|180px|nl:px300|Postduiven in de vlucht nl->eo:_px300_|_Postduiven_ _in_ _de_ enverguro -->

</gallery>

[[Kategorio:Komunikiloj]]