Absurda teatro: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
TXiKiBoT (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
Linio 1:
La '''Absurda Teatro''' estas teatra stilo de la [[20-a jarcento]]. Ĝi celas montri la sensencecon de la mondo kaj la homon perditan en ĝin. Ĝin karakterizas groteskaj dialogoj, monologoj kaj daŭraj ripetoj.
 
''Absurdo'' (sensenceco) kiel ĝi estas konceptita, kaj eble eĉ pli sentata en la Absurda Teatro, unuafoje aperis tiunome en la verko de [[Albert Camus]] "La mito pri [[Sizifo]]" ([[1942]]), kaj, eble, la unua teatraĵo plenigita de tia sento estis lia ''[[Kaligulo]]''., Kvankamkvankam la sento jam troviĝis en verko de alia [[ekzistencialismo|ekzistencialista]] filozofo-verkisto [[Jean-Paul Sartre]], titolita "[[La Naŭzo]]".
 
Kiel termino, la "Teatro de Absurdo" estis ekuzita unuafoje en [[1961]] perde la brita teatrorecenzisto [[Martin Esslin]] en lia libro ''The Theatre of the Absurd'' celantecelanta difini grupon de dramistoj post la [[dua mondmilito]] . La revolucia verko en teatro de absurdo estas ''[[Kartoteka]]'' (unua eldono: [[1959]], [[Varsovio]]) de [[Tadeusz Różewicz]]. La ĉefa atingo de tiu aŭtoro estas la invento de la rimedo ''kiel skribi pri [[Auschwitz]]''. En verkoj de Różewicz, precipe en liaj poemoj, plej grava kondiĉo stariganta la mondon estas la ''nenio'', kiu estas la eco de absurdo.
 
La plej famaj verkistoj de absurda teatro estas: