La Lusignananoj estis kelkaj el la francaj nobeloj kiuj amplekse partoprenis la [[krucmilito]]jn. En la 1170-a jardeko, la fratoj [[GidoGuy de Lusignan|GidoGuy]] kaj [[Amalriko la 2-a de Jerusalemo|Amalriko]] atingis [[Jerusalemo]]n, forpelitaj de iliaj posedaĵoj far [[rikardo la 1-a (Anglio)|Rikardo KorleonoLeonkoro]]. En [[Sankta Lando]] ili alianciĝis kun [[ReinaldoRenaud de Châtillon]], gvidantoestro de unu el la branĉoj de la reĝlando, konsistanta ĉefe el ĵusalvenintoj, kompare al latiu de [[RaimundoRajmondo la 3-a de Tripolo]], formita el familioj establitaj ekde antaŭ [[Outremer]]. En [[1179]] Amalriko fariĝis grafo en la reĝlando, kun la helpo de [[Ines de Courtenay]], patrino de la reĝo. GidoGuy fariĝis reĝo en [[1186]] kiel edzo de la nova reĝino [[Sibila de Jerusalemo]].
La regado de GidoGuy ĉiam estas konsiderita kiel kaosa: li estosestis venkita de [[Saladino]] en la [[batalo de Hattin]] ([[1187]]) kaj devis forfuĝi al [[Kipro]] perdinte preskaŭ la tutan reĝlandon. En la insulo, [[rkardo la 1-a (Anglio)|Rikardo Leonkoro]], kiel estro de la [[Tria Krucmilito]], vendis Kipron al GidoGuy, kaj li fariĝis la unua latina reĝo de Kipro. Sukcedis lin Amlariko, kiu ankaŭ estis reĝo de Jerusalemo en [[1197]].
La malina linio en Oriento malaperis en 1267, per Hugo la 2-a de Kipro, pranepo de Amlariko. Sed Hugo de Antioĥio, kies patrina avo estis Hugo la 1-a de Kipro, prenis la nomon Lusignan, kreante duan linion de la nobela domo, kiu pluvivigis la reĝlandon Kipro ĝis 1489 kaj en la [[reino de Jerusalén]], en [[Akro]], ĝis la forperdo en [[1291]]. En la [[13-a jarcento]] geedziĝis al la familioj de [[princlando Antioĥio]] kaj [[armena reĝlando en Kilikio]].
