Kvintociklo: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 54:
La fenomenon, ke malsame nomataj tonoj sonas same, oni uzas por ''[[enharmonio|enharmonia intermikso]]'': anstataŭ la pli kaj pli komplikiĝantaj diesaj tonaloj oni uzas la analogajn, samsonajn bemolajn tonalojn, ekz. anstataŭ G♯-maĵoro (8 ♯) A♭-maĵoron (4 ♭). Aŭ, por resti ĉe la ekzemplo de la tonalo „E♯-maĵoro“: anstataŭ dek unu diesoj oni bezonas nur unu bemolon. La notobildo per tio fariĝas esence pli klara, laŭsone ĝi ne diferencas je la [[egalŝtupa agordo]].
En la muzika praktiko je la transponado de unu tonalo en alian povas ekesti komplikaj tonaloj. Tre ofte oni indikas la antaŭsignojn de la komplika tonalo (por ke muzikisto pli bone povas postplenumi intervalojn). Poste tamen la komplika tonalo estas transigita per bekvadratoj kaj respektivaj alteraciiloj en la pli plaĉan enharmonian tonalon.
*G-Dur : FIS A'▼
*D-Dur : FIS CIS A' E' ▼
*A'-Dur: FIS CIS GIS A' E' H' ▼
*E'-DUR: FIS' CIS GIS DIS A' E' H' ▼
*H'-DUR: FIS' CIS' GIS DIS AIS' E' H' ▼
Por legantoj, kiuj interesiĝas pri [[pura agordo]], menciendas ke je modulado al la venonta tonalo en kvintodistanco krom unu tono - ekz. F al F♯ - plua tono altiĝas je sintona komo - ekz. A al A'. (A' estas la tono A altigita per la sintona komo). Oni tiam ricevas jenan tabelon:
*F♯'-maĵoro: F♯' C♯' G♯' D♯ A♯' E♯' B'
Deflankiĝoj en la kvintociklo laŭ direkto al la dominanto efektiĝas per rimarkebla (pro ŝanĝo de antaŭsignoj) kaj apenaŭ sentebla (per altigo je sintona komo) altigo de la tonoj kaj kaŭzas per tio intensigon kaj heligon.
== La ♭-tonaloj ==
|