Sakro: Malsamoj inter versioj

'''Sakro''' estas "vorto aŭ frazo uzata por esprimi sian indignon aŭ koleron aŭ similan senton, ne alparolante rekte difinitan homon" ([[Renato CORSETTI|Renato Corsetti]]). Vortoj en sakroj ofte perdas plene aŭ parte sian kutiman sencon, esprimante nur la bolantan senton. Jen kelkaj uzataj sakroj: Al cent (mil, ĉiuj) diabloj!, Mil diabloj!, Je dudek du diabloj!, Sep diabloj kaj unu diablino!, Diable!, Diablo prenu!, Diablo manĝu!, Kia diablaĵo!, Ho Dio!, Dio mia!, Didiable!, Damne!, Ĉielon!, Tondro!, Fulmotondro!, Korpo de porko!, Je la barbo de l' profeto!, Je mil mielaj makaronioj!, Ho fuŝ!, Vom-vom-vom!. Ŝercaj sakroj: Rabato por rabito!, Palavro de kadavro!, Pluralo de singularo!. Pure Esperantaj sakroj: Sankta Ludoviko!, Ho Zamenhofo!, Pro mia Zamĉjo!, Noktaj fantomoj! (aludo pri la versaĵo de [[L. L. Zamenhof|Zamenhof]] "[[La Vojo]]"), Fundamenta Krestomatio! (aludo pri la samtitola libro, en kiun Ludoviko Zamenhof kolektis siatempe imitindajn bonstilajn verkojn), Aktoj de la Akademio! (aludo pri la samtitolaj libroj kun materialoj de la Akademio de Esperanto), Ata-Ita! (aludo pri la multjara diskuto de gramatikistoj pri uzado de la sufiksoj -at- kaj -it- en kompleksaj verboformoj).