Tondrakianoj: Malsamoj inter versioj

Armenaj laikaj kaj spiritaj feŭdaj senjoroj aliĝis al najbaraj islamaj arabaj emiroj same kiel bizancanoj en la persekutado de tondrakianoj. La movado rapide atingis Ŝirakon, Turuberanon kaj la armenajn regionojn de Taron. Post suferspertado de kelkaj malvenkoj ĉe la manoj de [[Bizancio]], la plejmulto de la tondrakianoj estis deportitaj al [[Trakio]] en la [[10-a jarcento]]. Post la bizanca konkero de la bagratida regado en Ani (1045) la movado travivis novan revigliĝon, en tiu tempo ene de grandaj urboj kiel Ani kie ili komencis atingi pli malaltajn vicojn de la nobelaro kaj pastraro. La tondrakia-movado kolapsis en tri malsamaj indikoj dum siaj lastaj jaroj, la plej radikala el kiuj komencis rekomendi ateismon[[ateismo]]n same kiel dubon en la postvivo kaj la senmortecon de la homanimo. Meze de la 11-a jarcento la bizanca guberniestro de Taron kaj Vaspurakano, Gregoro Magistros, prilaboris la eliminadon de ĉiuj tondrakianoj.