Skismo en la Rusa Ortodoksa Eklezio: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
VolkovBot (diskuto | kontribuoj)
e roboto aldono de: it:Raskol, sv:Raskolniker forigo de: ja:ラスコーリニキ
Neniu resumo de redakto
Linio 25:
La malnovritanoj baldaŭ dividiĝis en du malsamaj partioj, la pastremuloj (''Popovci''; {{ru}} ''Поповцы''), favoraj al ĉeesto de pastroj en ilia eklezio) kaj nepastremuloj (''Bespopovci'', {{ru}} ''Беспоповцы'') malfavoraj al tio. Altiritaj el la predikado de ideologoj de Raskol, multaj etburĝoj, terkulturistoj, metiistoj kune kun [[kozakoj]] sin translokigis en la arbarojn de norda Rusio, [[Volgo|Volgan]] regionon, [[Siberio]]n kaj eĉ eksterlanden: por eviti persekutojn, fakte, nemalmultaj trovis rifuĝejon en la [[Respubliko de Ambaŭ Nacioj|konfederacio Pola-Litova]], kie aŭtoritatuloj permesis ke ili pratiku sian kulton.
 
En la jaroj [[1670-aj|1670]]-[[1680-aj]] Raskolaj ideologoj engaĝiĝis akuzi la malvirtojn de la rusa socio kaj provis pravigi kelkajn ribelojn skuintajn la landon kvazaŭ tiuj estus diaj punoj pro la aĉaj agadoj de la ekleziaj kaj caraj regantoj. Post la cara kaj eklezia venko kontraŭ Soloveca Monaĥejo, kie milite rezistis longatempe la reformoponantaj, iuj malnovritanoj militis en la ribelo de [[StepanoStepan Razin]] ([[1670]]-[[1671]]), kaj aliaj ludis gravan rolon en la [[Streleca ribelo de 1682]] en Moskvo.
 
Komence de la 18-a jarcento la pozicioj de la plej radikalemaj Raskoloj fariĝis minoritataj kiam montriĝis ke la reformoj ne plu estus retiritaj. Kvankam restante oficiale membroj de movado kontraŭleĝa ĝis 1905, ne ĉiam ili trafis en samintensan persekuton kaj sub la regado de [[Petro la Granda]] ili akceptis ŝanĝi la persekutiĝon en la puno de la duobla imposto. Ankaŭ ili pagis la apartan imposton por ricevi rajton je surportado de barbo. Sub [[Katerina la 2-a]] la skismuloj eksterlandiĝintaj ricevis inviton reveni al la patrujo.