Bataliono de Tebo: Malsamoj inter versioj

Laŭ Plutarko, Gorgido dekomence distribuis tiun Batalionon de Tebo laŭlonge de siaj linioj kiel elitaelitan korpudokorpuson por plifortigi la kuraĝon de la aliaj, sed tiam [[Pelopido]], post kiam la Bataliono luktis sukcese en la [[batalo de Tegiro]], uzis ĝin kiel personapersonan gvardistarogvardistaron. La Sankta Bataliono de Tebo estis grava parto de la greka infanterio dum ĉirkaŭ 33 jaroj.

Ties ununura malvenko okazis en la [[Batalo de Keroneo]], en la [[338 a. K.]], kio estis decida batalo laŭ kiu [[Filipo la 2-a (Makedonio)]] kaj lia filo [[Aleksandro la Granda]] finigisfinis la sendependonsendependecon de la grekaj urboŝtatoj. Filipo estis kaptivita en Tebo, kie li lernis ties militan taktikon. La resto de la teba armeo fuĝis kiam ĝi devis alfrunti la enormajn fortojn de Filipo kaj Aleksandro, sed la Sankta Bataliono, ĉirkaŭita, restis firma kaj falis kie ili estis. Plutarko rakontis, ke Filipo, antaŭ la vido de la amasigitaj kadavroj kaj sciinte pri kiuj temas, diris:

«Mortu kiu suspektus, ke tiuj viroj ĉu suferis, ĉu faris ion maltauĝan.»

Kvankam Plutarko asertas, ke la 300 komponintoj de la bataliono mortis tiun tagon, aliaj verkistoj asertas, ke 250 mortis kaj la resto nur vundiĝis. Tio estis konfirmita en la komuna tombejo de [[Keroneo]], kie troviĝis 254 skeletoj, linigitajliniigitaj laŭ 7 linioj.