Johann Friedrich Reichardt: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 4:
== Biografio ==
 
Reichardt estis filo de urbomuzikisto Johann Reichardt kaj estis edukita jam infanaĝe pri muziko kaj aparte pri [[Violono|violonludado]]. Kiam li estis dek jarojn aĝa, lia patro entreprenis kun sia "mirinfano" koncertvojaĝojn en Orient-Prusujo. Instigite de [[Immanuel Kant|Kant]] li studis ekde 1769 ĝis 1771 en sia gepatra urbo kaj en [[Lepsiko]] [[juro]]n kaj [[filozofio]]n. En 1771 li tamen eskapis burĝan profesielekton per virtuozo-vojaĝo, sekvante la tendencon de „[[Sturm und Drang]]“. En 1774 li revenis al Kenigsbergo kaj fariĝis sekretario en [[Ragnit]]. En 1775 [[FrederikonFrederiko la 2-a (PreußenPrusio)|Frederikon la 2-a]], demal erkiu seineli sendis sian [[Operopero]]n ''Le feste galanti'' alskiel Probestück gesandt hattespecimeno, faris lin anstataŭ [[Carl Heinrich Graun|Graun]] reĝareĝan prusaprusan kortegakortegan [[kapelmajstro]]n. Jam post du jaroj li retiriĝis, geedziĝis kun kantistino, pianistino kaj [[lido|lidkomponistino]] Juliane Benda (*14-an de majo 1752 en BerlinBerlino; † 9-an de majo 1783 samloke) kaj koncentriĝis pri la literatura verkado kaj la komponado de lidoj kaj instrumentmuzikoj
 
Dum la reveno de sia unua vojaĝo tra [[Italio]] en 1783 li staciiĝis en [[Vieno]], je kio li konatiĝis kun imperiestro [[Jozefo la 2-a]] kaj [[Christoph Willibald Gluck|Gluck]]. Pluaj vojaĝoj al [[Francujo]] kaj [[Anglujo]] ne rezultigis la esperitan daŭran efikon – kontraŭvole li revenis al [[Berlino]]. Ekde 1786 li ektenis pli intimajn rilatojn al [[Johann Wolfgang von Goethe|Goethe]], [[Johann Gottfried Herder|Herder]], [[Friedrich Schiller|Schiller]] kaj [[Johann Georg Hamann|Hamann]]. Pluaj provoj (1788), enradikiĝi en [[Parizo]], malsukcesis, tamen Reichardt estis fervora pri la ideoj de la revolucio. Post apero de siaj ''VertrautenVertraute Briefe'' (1792) en 1794 li, kiel simpatianto de la [[Franca revolucio de 1789|franca revolucio]], estis maldungita sen pensio de sia posteno kiel kortega kapelmajstro kaj vivis poste komence en [[Hamburgo]], kie li eldonis la ĵurnalon ''Frankreich'' (Fancujo), Poste ekde 1794 ein Giebichenstein ĉe Halle (Saale). En 1796 li estis amnestiita kaj nomumita salfarejo-direktoro en Halle, ekde kie li pli ofte iris al Berlino por direkti la prezentadojn de siaj komponaĵoj.
<!--
Das von ihm erworbene „Kästnersche Kossätengut“ zu Giebichenstein wurde zur „[[Herberge der Romantik]]“. Eine weitere Reise nach Paris (1803) dämpfte seine Begeisterung für die Franzosen und ihre Politik erheblich: Reichardt wurde zu einem Gegner [[Napoléon Bonaparte|Napoléons]]. Als vier Jahre später sein Gut durch französische Truppen geplündert wurde, floh er nach [[Danzig]] und wurde zum Patrioten und Freiheitskämpfer. Napoléons Bruder [[Jérôme Bonaparte|Jérôme]] in [[Kassel]] ernannte 1807 den verarmt Zurückgekehrten zum Theaterdirektor. Dieses Zwischenspiel dauerte nur zirka neun Monate. Im November 1809 suchte er Erfolg in Wien. Das Erleben von [[Joseph Haydn|Haydn]], [[Wolfgang Amadeus Mozart|Mozart]] und [[Ludwig van Beethoven|Beethoven]] machte ihn –&nbsp;verspätet&nbsp;– für die [[Wiener Klassik]] aufgeschlossen. Er zog sich aber bald nach Giebichenstein zurück, wo er am 27.&nbsp;Juni 1814 an den Folgen eines Magenleidens einsam starb. Sein Grab befindet sich auf dem Hof der Kirche [[St. Bartholomäus (Halle)|St. Bartholomäus]] in Halle.
 
La bieno „Kästnersches Kossätengut“ je Giebichenstein, kiun li akiris, fariĝis „gastejo de la romantismo“. Plua vojaĝo al Parizo (1803) grave dampis lian fervoron por la francoj kaj ilia politiko: Reichardt fariĝis kontraŭulo de [[Napoléon Bonaparte|Napoléon]]. Kiam kvar jarojn poste francaj trupoj elrabis lian bienon, li fuĝis al [[Dancigo]] kaj fariĝis patrioto kaj liberecobatalanto. La frato de Napoléon [[Jérôme Bonaparte|Jérôme]] en [[Kassel]] nomis en 1807 la malriĉiĝinte revenintan teatrodirektoro. Ĉi tiu unterludo daŭris nur proksimume naŭ monatoj. Novembron de 1809 li serĉis sukceson en [[Vieno]]. Travivi la muzikojn de [[Joseph Haydn|Haydn]], [[Wolfgang Amadeus Mozart|Mozart]] kaj [[Ludwig van Beethoven|Beethoven]] faris lin akceptema por la [[Viena Klasikismo]]. Li baldaŭ tamen retiriĝis al Giebichenstein, kie li solece mortis la 27-an de junio 1814 sekve de stomakosufero. Lia tombo troviĝas sur la korto de la preĝejo [[St. Bartholomäus (Halle)|St. Bartholomäus]] en Halle.
<!--
Reichardt war ständig auf Reisen: 1783 in [[Italien]], der [[Schweiz]], Wien und Hamburg; 1785 und 1792 in [[London]]; 1785/86/87, 1792, 1802/03 in Paris; 1790 in Italien; 1793 in [[Kopenhagen]] und [[Stockholm]]. Die Zeitgenossen vergaßen ihn und sein Werk rasch.