Glenn Miller: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 6:
Sian infanecon Miller pasigis en [[Iovao]], [[Nebrasko]], [[Misurio]] kaj [[Koloradio]].<ref>Brianne Mueller: [http://www.freeinfosociety.com/article.php?id=356 Biographie von Glenn Miller]. En: Free Info Society, ekstraktite la 16-an de septembro 2010</ref> En la altlernejo-orkestro de Fort Morgan li ludis [[trombono]]n, per kio li financis du jarojn de sia studo. Post deflankiĝo al la universitato de Koloradio li aniĝis en 1926 en la bando „Ben Pollack Band“, kiun li forlasis du jarojn poste. Ekde 1929 ĝis 1937 li ludis kiel sendependa trombonisto ĉe [[Red Nichols]], [[Benny Goodman]], en ''American Band'' de [[Ray Noble]] kaj ĉe [[Dorsey Brothers]]. Kun sia unua propra bando Miller faris en 1937 kelkajn sonregistraĵojn por la diskeldonejoj [[Columbia Records|Columbia]] („Solo Hop“, aprilon 1935, unua furormuzikaĵo de Miller, kiu atingis rangon 7), [[Brunswick Records|Brunswick]] kaj [[Decca Records|Decca]], sed ankoraŭ samjare la grupo disfalis.
Komence Miller laboris kiel aranĝisto kaj faris sonregistraĵojn kun ŝanĝiĝantaj personaroj, ĝis kiam li januaron 1938 sukcesis
Fine de 1939 li ricevis inviton pror la jubileo-koncerto de la kopirajta societo [[ASCAP]] en la [[novjorko|novjorka]] [[Carnegie Hall]]. Li prezentis tie muzikaĵojn kiel „''[[Moonlight Serenade]]''“, „''Little Brown Jug''“ kaj „''[[In the Mood]]''“. La propra komponaĵo „Moonlight Serenade“ fariĝis la tria unuaranga furoraĵo de Miller. Aparte kun „Moonlight Serenade“ kaj „In the Mood“ oni identigas lin ĝis nun. Estas malmulte konate, ke la bando de Glenn Miller formis larĝan spektron de instrumentaj kaj kantaj melodioj kaj ankaŭ enprenis klasikismajn erojn. En 1940 ''Glenn Miller Band'' ludis en la ruĝa kafejo de ''Hotel Pennsylvania'', la nuna ''Statler Hotel New York''. Someron sekvis prezentadoj en ''Wardham Park Hotel'' en [[Vaŝingtono]] kaj aliaj urboj. En 1940 estis publikataj klasikaĵoj kiel „Pennsylvania 6-5000“ kaj „Tuxedo Junction“ same kiel en 1941 „[[Chattanooga Choo Choo]]“ kaj „String of Pearls“. Glenn Miller komponis krom „Moonlight Serenade“ neniun el siaj furoraĵoj mem; unu el liaj plej grandaj sukcesoj, „In the Mood“, devenas de la komponisto [[Joe Garland]]. Lia unua sondisko preskaŭ ne vendiĝis, ĉar li jen prezentis la samajn muzikaĵojn kiel "Svingo-Reĝo" [[Benny Goodman]].
Linio 16:
=== Sukcesa muzikisto kaj entreprenisto ===
Glenn Miller estis perfektemulo rilate [[Aranĝo (muziko)|aranĝaĵoj]], kiujn li mem verkis resp. kunverkis same kiel bonega entreprenisto. Lia bando ne nur estis muzika ensemblo, sed li organizis ĝin kiel firmao. La muzikistoj estis asekuritaj, ekzistis aparta [[Publikaj rilatoj|informadosekcio]] same kiel laboristoj, kiuj prizorgis la aranĝadon de la scenejo. Ĉio ĉi okazis laŭ
Miller estis obstinulo kaj agis nur laŭ siaj simpatioj. Tial okazis iom ofte, ke bonaj muzikistoj forlasis lian orkestron, ĉar ili ne povis akordiĝi kun lia karaktero.
Linio 27:
[[dosiero:071102-F-1234S-015.jpg|thumb|right|Flugmaŝino de tipo „Noorduyn Norseman“]]
Post kiam la [[Aliancanoj]] liberigis [[Parizo]]n, en decembro la Aerarmea Orkestro devis prezenti tie en la spektaklejo [[Olympia (Parizo)|Olympia]]. Glenn Miller tamen mortis jam antaŭe sub ĝis nun
=== Ekesto de legendoj ===
=== Pluaj teorioj ===
Linio 37:
Ekzistas ankaŭ aliaj mortoteorioj: onidire Glenn Miller ne mortis je flugmaŝino-frakaso, sed pro pulmokancero. Alia teorio deiras de frakaso pro glaciiĝo de la flugiloj, kio ne estus neverŝajna je nebulo. La hipoteza aerspaco validis tiutempe kiel sub totala kontrolo de la [[Aliancanoj|Aliancanaj]] [[aerarmeo]]j. Ĉi tiu fakto kaj ankaŭ la fakto, ke neniu germana ĉasaviadilo troviĝis en ĉi tiu aerspaco kaj ankaŭ ne pretendis por si aerbatalo-venkon por ĉi tiu sektoro, montras ke depafado deflanke de germana ĉasaviadilo estas neverŝajna. La filmo ''The Glenn Miller Story'' sin tenas je la oficiala mortokaŭzo, la nedokumentita aviadilfrakaso.
Post la morto de aranĝisto Jerry Gray pludirektis la Aerarmean Orkestron ĝis ĝia
La nomo de Miller estas menciita sur la usona milittombejo ĉe [[Kembriĝo]] sur la Muro de la Perdiĝintoj.
Linio 57:
== Ligoj eksteren ==
* <!--{{commonscat}}-->
{{Portalo Muziko}}
| |||