Dejaniro: Malsamoj inter versioj

Ŝia patro promesis edzinigi ŝin al timinda [[oceanido|rivera-dio]] [[Aĥeloo]]. Tamen, Dejaniro ne estis milda princino, laŭ Apolodoro «ŝi eĉ veturis per sia propra ĉaro kaj praktikis la militan arton»<ref name="Apo" />, do ŝi tute rifuzis esti subpremita de tiu pova svatiĝanto, kiu kapablis transformiĝi en serpenton aŭ taŭron. Heraklo, la plej elstara heroo en la mita rakontaro, promesis al la animo de Meleagro edziĝi al lia fratino, do pro tio luktis kontraŭ Aĥeloo pro la rajto edziĝi al ŝi. Post eksterordinara batalo, dum kiu la oceanido adoptis diversajn formojn, Heraklo profitis ke li iĝis taŭro por preni lin per liaj kornoj kaj surterigi lin, rompante tiel unu el la kornoj. (tiu,La kiu[[najadoj]] postekreis iĝisper ĝi la famafaman [[korno de abundo|kornon de abundo]]), kiun Heraklo donacis al Eneo por konvinki lin akcepti la geedziĝon<ref>[[Strabo]], 10.2.19.</ref>.

Dejaniro ĝojis pri la venko de la heroo, edziniĝis al li kaj kune ili havis, inter aliaj, filinon nomita [[Makario]] (kiu volonte proponis sin por ofero por ke la dioj helpu la [[ateno|atenanoj]] venki [[Eŭristeo]]n) kaj [[Hilo]], inicanto de la elstara dinastio de la [[heraklidoj]], kiuj sukcesis regi multajn grekajn urbojn.

Alia versio de la historio asertas ke Dejaniro (ankaŭ tie nomita [[Mnesimako]]) estis filino de Deksameno, reĝo de [[Oleno]]. Heraklo seksperfortis ŝin, kaj promesis edziĝi al ŝi post sia reveno. Sed antaŭe, la ĉevalviro [[Eŭritiono]] alvenis al Oleno kaj petis la manon de la princino. Deksameno akceptis pro timo, kaj kiam Heraklo revenis mortigis Eŭritono kaj plenumis sian promeson<ref>Higeno. ''Fabloj'', 31.</ref>.

Dum bankedo ĉe familiano de Eneo, Heraklo nevole mortigis la vin-verŝiston, kaj Dejaniropro iamtio oni ekziliis lin al [[Trakinio]] aŭ al [[Tirinto]], laŭ alia versio. Survoje, li kaj Dejaniro volisdevis trairi la riveron [[EŭneoEveno]]. Tiam la [[ĉevalviro]] [[Neso]] ofertis, kontraŭmone, sian dorson por porti Dejaniron ĝis la alia bordo, seddum Heraklo naĝis. Sed li profitis tiun ŝancon por kuri alidirekte kaj klopodi seksperforti ŝinDejaniron. Heraklo vidisaŭdis tionŝiajn kriojn, elkaj lapafis alia(el bordodistanco de lapli ribero,ol kajunu pafiskilometro) sagon ŝminkita per la sango de la [[Hidro]], la plej terura [[veneno]] el la mondo.

LaĜuste sago trafis Neson, kiu mortonte konvinkis Dejaniron pri kekiam la sangoservisto kiu spruĉis el sia koro estis efektiva[[Likaso]] rimedoeliris por reakiridoni la amonĉemizon deal ŝia edzo. NaiveHeraklo, Dejaniro trempiseksciis tukonpri enkion laŝi vundoĵus defaris: lapeco ĉevalviroda kajlano konservisfalis ĝin.surteren Kelkajnkaj jarojntiam poste,ekkomencis kiambruli. Heraklo komencis amindumi [[Jolo]]nTerurigite, Dejaniroŝi ŝminkisklopodis lianhalti ĉemizonLikason, persed lajam sangoestis detro Neso, kaj tio okazigismalfrue: la finon de tiu heroo. La veneno fiksiĝis sur la haŭto de Heraklo, kies karno ekbrulis pro ĝi. Senespere kaj freneze pro sia kulpo, Dejaniro alvokis ŝiajn filojn, por ke ili ĉeestu la morton de ilia patro, kaj poste pendigis sin de arbo-branĉo<ref>Apolodoro. ''Mitologia biblioteko'', 2.7.5. kaj 6.7.</ref> aŭ trapasis sin per glavo.