Kiel registrite je 07:41, 7 apr. 2011 redakti Doesle (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 1 721 redaktoj ŝablono Prononco; rearanĝoj; kompletigis la diftongojn ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 07:46, 7 apr. 2011 redakti malfari Doesle (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 1 721 redaktoj e formatigo; ŝablono Prononco; rearanĝoj, lingvaĵoj Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 5: En [[Esperanto]], ĝi havas la prononcojn (laŭ [[IFA]]) aŭ [[konsonanto\|konsonantan]] [j] aŭ [[duonvokalo\|duonvokalan]] [i], kaj la nomon ''jo''. Ĝi duonvokale rilatas al [[I]] same kiel [[Ŭ]] al [[U]]. Ĝia gramatika funkcio estas estigi [[pluralo]]jn (''unu gaja homo'' > ''unuj gajaj homoj''). Ĝia duonvokala funkcio estas estigi [[diftongo]]jn (''aj'', ''ja'', ''ej'', ''je'', ''oj'', ''jo'', ''uj'', ''ju''). J ne estas origina parto de la [[latina alfabeto]], kiu prae uzis la saman literon [[I]] por ambaŭ sonoj [{{Prononco\|i]}} kaj [{{Prononco\|j]}} (ekzemple en la nomo ''IVLIVS'', modernskribe "Julius"), sed evoluis en verkoj de [[mezepoko\|mezepokaj]] monakoj en [[Eŭropo]], kiuj por distingi inter vokala kaj konsonanteca ''i'' ekskribis du i, unu super la alia, por la lasta. Poste la du i kunfandiĝis al J/j. La originan prononcon pli-malpli konservis la modernaj alfabetoj de: [[Esperanto]], de la [[Germana lingvo\|germana]], de la [[Nederlanda lingvo\|nederlanda]], de la latinliteraj [[Slava lingvaro\|slavaj lingvoj]], kaj de la lingvoj de [[Nordio]]. En aliaj alfabetoj, la signoj [[I]] aŭ [[Y]] prenis tiun funkcion, dum ''j'' ricevis novajn taskojn. En la [[Hispana lingvo\|hispana]] ĝi estas legata kiel [{{Prononco\|ĥ]}} aŭ [{{Prononco\|h]}}, en la [[Franca lingvo\|franca]] kaj la [[portugala lingvo\|portugala]] kiel [{{Prononco\|ĵ]}}, en la [[Okcitana lingvo\|okcitana]] kaj en la [[Angla lingvo\|angla]], kaj en multaj kun angla-inspiritaj alfabetoj kiel [{{Prononco\|ĝ]}}. Tamen, por diftongigi, la plejmulto de la latinskribaj ortografioj utiligas ''i'' (tiel, kun [[kromsigno]], ankaŭ [[IFA]]) aŭ ''y''. ~~Jenaj~~Tiucele ~~uzas la~~uziĝas ''j:'' en [[Esperanto]], en la [[Dana lingvo\|dana]], kaj en la [[Sveda lingvo\|sveda]]. En kelkaj alfabetoj, kiel tiu de la [[Kimra lingvo\|kimra]], ĝi tute ne enkutimiĝis, aperante nur en [[fremdvortoj]]. === La nomo de J === Krom son-spegulaj vok-nomoj (jo, je, ĝej), ĝi havas veran nomon en kelkaj lingvoj el la nomo de la [[Hebrea alfabeto\|hebrea]] litero samvalora '[[jod (hebrea alfabeto)\|jod]], ekzemple ''Jod'' {{Prononco\|jot}} (germane), ''jod'' {{Prononco\|joz/jod}} (dane), ''jodd'' (norvege); ''jota'' {{Prononco\|ĴOta}} (portugale) kaj {{Prononco\|ĤOta}} (hispane). {{Latina alfabeto}}

J: Malsamoj inter versioj