Kiel registrite je 18:35, 22 apr. 2011 redakti Longharulo (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 25 926 redaktoj →‎Ĵazvalso ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 18:51, 22 apr. 2011 redakti malfari Longharulo (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 25 926 redaktoj →‎Pli novaj formoj Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 26: === Pli novaj formoj === ~~<!--~~ Ekde la 1950-aj jaroj la normkantoformoj ege multiĝis precipe pro la enigo de latinamerikaj kaj afrikaj ritmoj<ref>La komencon de konscia okupiĝo pri afrikaj ritmoj, poliritmoj kaj -mezuroj markas ''Afro Blue'' de [[Mongo Santamaria]] aparte en la prilaborado fare de la kvaropo de [[John Coltrane]], je tio [[Elvin Jones]] renversas la 3:2 poliritmon de Santamaria al 2:3, do al partakta sento super valso. En antaŭa ĵazo ekzistas neniuj tiel klarkonturaj rilatiĝoj al afrika poliritmaro.</ref> kaj temoj kiel ankaŭ pro la pliampeksigo de harmoniaro kaj melodiaro. En la 1960-aj kaj fruaj 1970-aj jaroj la eksperimentemo de la ĵazmuzikistoj en [[libera ĵazo]] sekvigis al anstataŭado de ĉiuj formalaj konvencioj, kiujn antaŭmetis normkantoj. Ekde la 1970-aj jaroj estis observebla parta returniĝo al tradicia improvizado pri normkantaj temoj kaj formoj. Je tio tamen multaj bandoj enigis la intertempe akiritajn spertojn de libera ludado. Normkanto-formoj nun estas same varieblaj kaj variaj kiel ĵazo entute. Seit den 1950er-Jahren haben sich die Standardformen vor allem durch die Aufnahme von lateinamerikanischen und afrikanischen Rhythmen<ref>Den Beginn der bewussten Auseinandersetzung mit afrikanischen Rhythmen, Polyrhythmen und -metren kennzeichnet [[Mongo Santamaria]]s ''Afro Blue'' insbesondere in der Verarbeitung durch das John Coltrane Quartett, dabei dreht [[Elvin Jones]] Santamarias 3:2 Polyrhythmus zu einer 2:3 Form um, also einem Zweierfeeling über einem Walzer. Im vorausgegangen Jazz sind keine so ausgesprochenen Bezugnahmen auf afrikanische Polyrhythmik vorhanden.</ref> und Themen wie auch durch die Erweiterung der Harmonik und Melodik stark vermehrt. In den 1960er- und frühen 1970er-Jahren führte die Experimentierfreude der Jazzmusiker im [[Free Jazz]] zur Ersetzung oder Auflösung aller formalen Konventionen, die durch Standards vorgegeben waren. Seit den 1970er-Jahren war eine teilweise Rückwendung zu traditionellem Improvisieren über Standardthemen und -formen zu beobachten. Dabei wurde jedoch die inzwischen gewonnene Erfahrung mit dem freien Spiel von vielen Kombos integriert. Standardformen sind heute ebenso variabel und vielfältig wie die Jazzmusik insgesamt. ~~-->~~ == Kolektoj ==

Ĵaza normkanto: Malsamoj inter versioj