Lajsana kanbirdo: Malsamoj inter versioj

Tiu subspecio estis maltimida kaj abunda en [[Lajsano]], kie ĝi estis [[Endemismo|endemia]], en la komenco de la [[1890-aj jaroj]] ([[Miklos Udvardy|Udvardy]], 1996). Post la enmeto de [[hejmkuniklo]]j en 1903, kiuj preskaŭ forigis el la insulo ĉian vegetaĵon dum la venontaj malmultaj jaroj, tiu birdoj probable malpliiĝis rapide. Supozeble estis ankoraŭ 1500 vivantaj en aprilo de 1915 kiel informis la ekspedicio de ŝipo USCGC ''Thetis'' (Clapp ''et al.'', 1996), sed censo de 1911 fare de la ekspedicio de [[Iowa State College]] trovis nur "kelkajn" (Dill & Bryan, 1912), same kiel mallonga vizito en februaro de 1916. Ĉar la birdopopulaciojbirdo[[populacio]]j en Lajsano fluktuis ege kaj ĉar estis konsiderinda troa ĉasado fare de la japana komerco de [[ĉapelfarado]] en la 1910-aj jaroj, la supozata kvanto de 1915 povas ne esti pridiskutata, sed ĝi ŝajnas ege malprobabla. Ĉiukaze la ekspedicio de 1923 nome [[Ekspecidio Tanager]] informis pri nur unu nekonfirmata vidaĵo kiu povus esti erara (Olson, 1996). Tiele oni povus konkludi, ke tiu birdo malaperis iam fine de la [[1910-aj jaroj]].

Dum la [[vegetaĵaro]] malaperis, tiu birdo el la [[Pacifika ekozono]] suferis pliiĝantan ovopredadon fare de la [[Lajsana fringo]] (''Telespiza cantans''), [[Koluma ŝtonturnulo]] (''Arenaria interpres'') kaj la [[Pacifika kurlo]] (''Numenius tahitiensis''), same kiel pliiĝanta konkurenco por manĝo kaj nestohabitatonestobiotopo; malgranda herbejo de tabakarbo (''[[Nicotiana glauca]]'') estis la ununura loko restanta kie tiu kanbirdo, la [[Lajsana ralo]] (''Porzana palmeri'') kaj la [[Lajsana apapano]] (''Himatione sanguinea freethi'') povus nestumi kun sufiĉa sukceseblo. Krome ankaŭ la [[tineo]]j kiuj estis ties ĉefa manĝoresurso iĝis ĉu eble formortintaj ĉu ege raraj dum ties manĝoplantoj estis manĝataj de la [[kuniklo]]j, kaj tiele la ununura grava manĝo lasata estis salakvaj muŝoj, kiuj, kvankam abundaj, estus manĝataj ankaŭ de aliaj indiĝenaj birdoj kaj de la [[Lajsana anaso]] (''Anas laysanensis''), ĉiuj el kiuj estis pli agresemaj ol la kanbirdo. Ŝajne la Lajsana kanbirdo estis la unua el la tri birdotaksonoj kiuj formortis en Lajsano, ĉar la lastaj individuoj de la Apapano malaperis dum sablostormo ĉirkaŭ la 24a de aprilo de 1923 kaj ankaŭ la ralo malaperis ĉirkaŭ tiu epoko.