Staŭdo: Malsamoj inter versioj

Ĝis la mezo de la 19a[[19-a jarcento]] ĉsfeĉefe la enlandaj [[spico]]- und [[kuracplanto]]j plej gravis. Ornamplantoj raris dum tiu tempo. Ekde la mezo de la 18a[[18-a jarcento]] pligrandiĝis la nombronnombro de la staŭdospecioj pro enkoduko de novaj plantoj el ekstereŭopaj lando kaj pro intensiva novbredado. La anglaj staŭdoekspertoj William Robinson (1838 – 1935) kaj [[Gertrude Jekyll]] (1843-1932) ekde 1870 kobinis staŭdojn al artecaj plantaranĝoj laŭ pure estetikaj aspektoj En Germanujo la pioniro estis la staŭdenbredisto kaj ''ĝardenpoeto'' [[Karl Foerster]]. En la unua duono de la 20a[[20-a jarcento]] li entuziasmigis la ĝardenŝatantojn por ŝtaudoj per libroj kiel „Blütengarten der Zukunft“ (1917)(''Floranta ĝardeno de la estonteco''.