San-Paŭlo (urbo): Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Xqbot (diskuto | kontribuoj)
e robota forigo de: ks:São Paulo; cosmetic changes
eNeniu resumo de redakto
Linio 56:
Male al la pli fama [[Rio-de-Ĵanejro]], San-Paŭlo kutime ne estas vidata kiel turismejo. Ĝiaj vidindaĵoj ofte kaŝiĝas malantaŭ la urba ĥaoso.
 
Multaj grupoj de [[enmigrinto]]j de ĉie en la mondo formis la urbon kaj donis al la unuopaj [[kvartalo]]j iliajn karakterecojn. Ĉi- tial iuj komparas San-Paŭlon laŭ siaĝia multkultureco al [[Nov-Jorko]]. Estas gravaj enfluojinfluoj [[Italio|italaj]], [[Japanio|japanaj]], [[Libano|libanaj]] kaj [[Portugalio|portugalaj]]. San-Paŭlo konatas pro sia multfaceta [[noktvivo]] kaj la diversega [[gastronomio]], kiu etendiĝas de [[Ĉina kuirarto|ĉina]] al [[Franca kuirarto|franca]] kuirarto, de rapidmanĝejoj al kvinstelaj restoracioj.
 
En San-Paŭlo troviĝas la plej granda [[universitato]] de [[Latinameriko]] (''Universidade de São Paulo'') kaj grava muzeo pri [[arto]] (''MASP'').
Linio 62:
Ene de Brazilo, San-Paŭlo estas vidata kiel ĉefa urbo laŭ [[koncerto]]j, [[teatro]]j, modo-prezentadoj, internaciaj sportokazaĵoj, konferencoj kaj [[foiro]]j; multaj eventoj unue aŭ nur okazas tie.
 
La noktvivo de San-Paŭlo famegas kaj inkluzivas milojmilojn da [[drinkejo]]j kaj [[diskoteko]]j por vasta diverseco de [[muzik]]-gusto.
 
== Ekonomio ==
Linio 76:
La urbo fondatis la [[25-a de januaro|25-an de Januaro]] [[1554]] fare de la [[jezuito|jezuitaj]] [[misio|misiistoj]] [[José de Anchieta]] kaj [[Manuel de Nóbrega]], kiuj starigis misiejon - ''Colégio de São Paulo de Piratininga'' - por konverti la [[Tupi-Gvarania]]jn [[indianoj]]n.
 
San-Paŭlo oficiale urbiĝis en [[1711]]. Ĝi ege kreskikreskis dum la kafa periodo, komence en la malfrua [[19-a jarcento]], ĉefe pro ĝia avantaĝa situo apud la porto de [[Santos]], tra kiu la plej multaj [[eksportado|eksportaĵoj]] de la lando sendiĝis.
 
Post [[1881]], ondoj da enmigrintoj el [[Italio]], [[Japanio]] kaj aliaj landoj alvenis en San-Paŭlo, komence por labori ĉe la grandegaj [[kafoplantejo]]j. En la [[20-a jarcento]], samtempe kun la industria evoluo de la lando, multaj el ili translokiĝis al la ĉefurbo, kiu ankaŭ allogis novajn arojn de enmigrintoj, inkluzive de [[Libano|libananoj]], [[Armenio|armenoj]], [[Grekio|grekoj]], [[judoj]], [[Ĉinio|ĉinoj]] kaj [[Koreio|koreoj]].
Linio 88:
En [[1909]] okazis en San-Paŭlo la [[2-a Brazila Kongreso de Esperanto]].
 
[[Esperanta Klubo Zamenhof]] estis fondita la 25-an de Januaro [[1949]], en [[São Miguel Paulista]], kaj daŭrigas en senĉesa aktiveco ĝis nuntempe. Ĝi posedas propran [[sidejo]]n kaj estas agnoskita de la subŝtata registaro kiel de publika utilecokomunutila ekde [[1955]]. Okaze de la [[Ora jubileo]] estis eldonita memoriga revuo pri la historio de la [[klubo]]. La [[pioniro]] de la movado ĉi tie estas [[Osvaldo Pires de Holanda]], kiu sukcesis arigi grupon da amikoj kaj kune kun ili estis elektita la jena unua estraro: [[Prezidanto]], Osvaldo Pires de Holanda; [[Vicprezidanto]], Prof. [[Isaac Carlos dos Santos Camargo]]; [[Ĝenerala sekretario]], [[Pedro Radosavlhevitch]]; 1-a [[Sekretario]], [[Vital Paula Dias]]; 2-a Sekretario, [[Darmy Mendonça]]; 1-a [[Kasisto]], [[Januário Pricolo]]; 2-a Kasisto, [[Omar Coutinho Silva]]; Propaganda Direktoro, [[Julião Garcia]].
 
Dum la unuaj dudek jaroj elstariĝas la dediĉa laboro de [[Darmy Mendonça]], [[Oscar Moreira Barros]], [[José Martins Coelho]], [[Osvaldo Pires de Holanda]] kaj [[Maria Margarida Barros]]. Jaroj poste, ekaperis pluraj kunlaborantoj sed inter ili elstariĝis [[Hérito da Silva Almeida]], [[Antonio Cardoso de Sena]], [[Joel Afonso Francisco]] kaj [[José Roberto Tenório da Silva]].
Linio 94:
[[Interfrata Esperanto-Klubo]] en [[1953]] estis fondita la 28-an de Februaro, ĉe la strato Santo Amaro, 362, kies unua estraro estis: Prezidanto, [[Arnaldo Vianna]]; Vicprezidanto, [[Horacio Pereira dos Santos]]; 1-a Sekretario, [[Brumel A. Monteiro]]; 2-a Sekretario, F-ino [[Margherita Vernacchia]]; 1-a Kasisto, [[Mario Ghirello]]; 2-a Kasisto, [[Oscar Camanho]]; 1-a [[Bibliotekisto]], [[Otacílio A. Teixeira]]; Propaganda [[Direktoro]], [[Euclides Vitor]]; Direktoro pri Arto, F-inoj [[Claudia Tecchio]] kaj [[Carmen Blat]]. Konsilantoj: [[Carlos Poledna]], [[Humberto Tedesco]] kaj [[Luís Izzo]].
 
Ankoraŭ en 1953, ĉirkaŭ kvindek gelernantojlernantoj eklernas [[Esperanto]]n ĉe la Kolegio Ateneo “Rui Barbosa”, grava eduka institucio de la [[kvartalo]] [[Penha]] en la [[ĉefurbo]] [[São Paulo]]. Gvidas la kurson S-ro [[Vinicius Braga Sales]]. En la sama kolegio estis fondita [[Interamikoj Esperanta Klubo]] la 31-an de januaro [[1954]], kies unua estraro estis: Prezidanto, Vinicius Braga Sales; Vicprezidanto, Prof. [[Gladys Del Buono Trama]]; Sekretario, [[Sergio Zacchia]]; Kasisto, [[Carlos Bevilacqua]]. Bedaŭrinde la grupo mallonge vivis.
 
[[Esperanta Grupo Adolfo Bezerra de Menezes]] ([[EGABEM]]) estis fondita la 1-an de Majo [[1982]], tuj post Osvaldo Pires de Holanda gvidis [[Esperanto-kurso]]n en la [[spiritisma centro]] “[[Adolfo Bezerra de Menezes]]”. Li sukcesis entuziasmigi la gelernantojnlernantojn al kiuj li proponis la fondiĝon de la [[Esperanto-grupo]], ideo bone akceptata de ĉiuj kaj kun la apogo de [[Luís Alberto Buceroni]] kaj F-ino [[Maria Ferreira Xavier]] la grupo instaliĝis en ĉambro kompleze cedita de la [[Spiritisma Centro Adolfo Bezerra de Menezes]]. La unua estraro estis: Prezidanto, [[Domingos José dos Santos]]; Vicprezidanto, [[Joel Moreira Augusto]]; Sekretario, [[Antenor da Silva Filho]]; Kasisto, Osvaldo Pires de Holanda; Bibliotekisto, [[José Zacarias Filho]]. La Grupo daŭrigas enla aktivecoaktivecon ĝis hodiaŭ.
 
Ĉu kiel [[esperantisto]]j, ĉu kiel kunlaborantoj, elstariĝis la jenaj [[samideano]]j: Domingos José dos Santos, Joel Moreira Augusto, [[Gentil de Lima]], [[José Carlos Marcondes Arantes]], [[Odamir Feitosa de Sá Filho]], [[Arnaldo Alves de Oliveira]], [[Eduardo Magera]] kaj [[Neide Freitas]].