San-Paŭlo (urbo): Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Xqbot (diskuto | kontribuoj) e robota forigo de: ks:São Paulo; cosmetic changes |
eNeniu resumo de redakto |
||
Linio 56:
Male al la pli fama [[Rio-de-Ĵanejro]], San-Paŭlo kutime ne estas vidata kiel turismejo. Ĝiaj vidindaĵoj ofte kaŝiĝas malantaŭ la urba ĥaoso.
Multaj grupoj de [[enmigrinto]]j de ĉie en la mondo formis la urbon kaj donis al la unuopaj [[kvartalo]]j iliajn karakterecojn. Ĉi
En San-Paŭlo troviĝas la plej granda [[universitato]] de [[Latinameriko]] (''Universidade de São Paulo'') kaj grava muzeo pri [[arto]] (''MASP'').
Linio 62:
Ene de Brazilo, San-Paŭlo estas vidata kiel ĉefa urbo laŭ [[koncerto]]j, [[teatro]]j, modo-prezentadoj, internaciaj sportokazaĵoj, konferencoj kaj [[foiro]]j; multaj eventoj unue aŭ nur okazas tie.
La noktvivo de San-Paŭlo famegas kaj inkluzivas
== Ekonomio ==
Linio 76:
La urbo fondatis la [[25-a de januaro|25-an de Januaro]] [[1554]] fare de la [[jezuito|jezuitaj]] [[misio|misiistoj]] [[José de Anchieta]] kaj [[Manuel de Nóbrega]], kiuj starigis misiejon - ''Colégio de São Paulo de Piratininga'' - por konverti la [[Tupi-Gvarania]]jn [[indianoj]]n.
San-Paŭlo oficiale urbiĝis en [[1711]]. Ĝi ege
Post [[1881]], ondoj da enmigrintoj el [[Italio]], [[Japanio]] kaj aliaj landoj alvenis en San-Paŭlo, komence por labori ĉe la grandegaj [[kafoplantejo]]j. En la [[20-a jarcento]], samtempe kun la industria evoluo de la lando, multaj el ili translokiĝis al la ĉefurbo, kiu ankaŭ allogis novajn arojn de enmigrintoj, inkluzive de [[Libano|libananoj]], [[Armenio|armenoj]], [[Grekio|grekoj]], [[judoj]], [[Ĉinio|ĉinoj]] kaj [[Koreio|koreoj]].
Linio 88:
En [[1909]] okazis en San-Paŭlo la [[2-a Brazila Kongreso de Esperanto]].
[[Esperanta Klubo Zamenhof]] estis fondita la 25-an de Januaro [[1949]], en [[São Miguel Paulista]], kaj daŭrigas en senĉesa aktiveco ĝis nuntempe. Ĝi posedas propran [[sidejo]]n kaj estas agnoskita de la subŝtata registaro kiel
Dum la unuaj dudek jaroj elstariĝas la dediĉa laboro de [[Darmy Mendonça]], [[Oscar Moreira Barros]], [[José Martins Coelho]], [[Osvaldo Pires de Holanda]] kaj [[Maria Margarida Barros]]. Jaroj poste, ekaperis pluraj kunlaborantoj sed inter ili elstariĝis [[Hérito da Silva Almeida]], [[Antonio Cardoso de Sena]], [[Joel Afonso Francisco]] kaj [[José Roberto Tenório da Silva]].
Linio 94:
[[Interfrata Esperanto-Klubo]] en [[1953]] estis fondita la 28-an de Februaro, ĉe la strato Santo Amaro, 362, kies unua estraro estis: Prezidanto, [[Arnaldo Vianna]]; Vicprezidanto, [[Horacio Pereira dos Santos]]; 1-a Sekretario, [[Brumel A. Monteiro]]; 2-a Sekretario, F-ino [[Margherita Vernacchia]]; 1-a Kasisto, [[Mario Ghirello]]; 2-a Kasisto, [[Oscar Camanho]]; 1-a [[Bibliotekisto]], [[Otacílio A. Teixeira]]; Propaganda [[Direktoro]], [[Euclides Vitor]]; Direktoro pri Arto, F-inoj [[Claudia Tecchio]] kaj [[Carmen Blat]]. Konsilantoj: [[Carlos Poledna]], [[Humberto Tedesco]] kaj [[Luís Izzo]].
Ankoraŭ en 1953, ĉirkaŭ kvindek
[[Esperanta Grupo Adolfo Bezerra de Menezes]] ([[EGABEM]]) estis fondita la 1-an de Majo [[1982]], tuj post Osvaldo Pires de Holanda gvidis [[Esperanto-kurso]]n en la [[spiritisma centro]] “[[Adolfo Bezerra de Menezes]]”. Li sukcesis entuziasmigi la
Ĉu kiel [[esperantisto]]j, ĉu kiel kunlaborantoj, elstariĝis la jenaj [[samideano]]j: Domingos José dos Santos, Joel Moreira Augusto, [[Gentil de Lima]], [[José Carlos Marcondes Arantes]], [[Odamir Feitosa de Sá Filho]], [[Arnaldo Alves de Oliveira]], [[Eduardo Magera]] kaj [[Neide Freitas]].
|