'''Kuzma Ĉorny''' ([[beloruse]] - Кузьма Чорны), vera nomo estas Nikolao Ramanoŭski (beloruse - Мікалай Раманоўскі), n. 11/[[24-an de junio]] [[1900]], bieno Lapa, apud [[Kopil]] - m. [[22-an de novembro]] [[1944]]) - belorusa belorusa [[verkisto]], dramaturgo kaj publika aganto.
== Biografio ==
Naskiĝis en kamparana familio. Finis [[popolan lernejon]], en la jaro [[1916]] ekstudis en Njasviĵa instruista lernejo, kiu ne finis pro ĝia fermo fare de pola registaro. Unuaj artikoloj kaj versoj estis publikigitaj en la jaro 1920. En la jaro 1923 li ekstudis en literatura fako de instruista fakultato de Belorusa Ŝtata Universitato, kie li studis dum du jarojnjaroj. De la jaro 1923 li membris en [[Junularo,Junulara verkistaVerkista unio]]Unio. De 1924 li komencis labori en gazeto "Belorusa vilaĝo". Dum 1926-1931 li agadis kiel ĉefo de [[Sublimo,Supera verkistaVerkista unio]]Unio.
Dum 1932-1937 Kuzma Ĉorny laboris kiel ĉefa literatura konsilisto en kabineto de komencantankomencantaj aŭtoronaŭtoroj ĉe verkista unio de Belorusa SSR. Estis arestita la 14-an de oktobro 1938 kaj enprizonita en minska prizono dum ok monatoj, el kiajkiuj 6 monatoj en ĉelo por unu homonhomo, travivis torturoj. Estis liberigita la 8-an de junio 1939. Verkitaj post liberigo tri novaj romanoj kaj literaturscienca esploro pri la poemo de [[Jakub Kolas]] "Nova tero" bruliĝis dum unuaj tagoj de [[Granda Patriota milito]]. El tiatempaj verkoj restis nur teatraĵo "Irinjo" (1940). Dum 1941-1944 vivis en evakuo (ĉefe en [[Moskvo]], laboris en gazeto-afiŝo "Dispremos nazian rampulon", verkis romanoj "Granda tago" (1914-1944), "Serĉado de futuronfuturo" (1943), "Lakta vojo" (1944). Ĉi tiaj romanoj dum multaj jaroj ne eldoniseldoniĝis. En septembro de 1944 revenis en [[Minsko]], kie laboris en redaktejo de ĵurnalo "Belorusio".
Kuzma Ĉorny estas konsiderata kiel aŭtoro de unua belorusanbelorusa romanonromano - publikigitanpublikigita en 1927 verko "Fratino". Krom tio estis verkitaj "Tero" (1928), "Patrolando" (1931), "Tria generacio" (1935), multaj rakontoj. En ĉi tiaj romanoj li priverkis vivi en Belorusio post revolucio.
Tradukis en [[belorusa lingvo]] verkojn de [[Aleksandro Puŝkin]], [[Vladimir Korolenko]], [[Aleksandr N. Ostrovskij]], [[Maksim Gorkij]] kaj aliajnde verkistojnaliaj verkistoj.
