İznik: Malsamoj inter versioj

'''Niceo''' ([[greka lingvo|greke]] ''Νίκαια'', '''Nikaia''', hodiaŭ '''İznik''', urbo en la [[provinco Bursa]] de [[Turkio]]), estis urbo en [[Bitinio]] ĉe la orienta bordo de la [[lago Askan]] ([[turka lingvo|turke]] ''İznik Gölu'') kaj ĉe grava strato de [[Konstantinopolo]] al [[Kilikio]] kaj [[Sirio]]. Ekde la [[2-a jarcento]] loĝis multaj kristanoj en la urbo. Plej malfrue ekde [[325]] ĝi estas [[episkopejo]].

La imperiestro [[Konstantino la 1-a de la Romia Imperio|Konstantino]] kunvokis je 325 al Niceo la [[koncilio]]n ''Nicaeum I'' ([[1-aUnua Koncilio de Niceo]]), kiun vizitis inter 250 kaj 300 episkopoj. Tiu unua Nicea koncilio fariĝis fundamento de la eklezia unuiĝo kontraŭ [[arianismo]]. La decidita ''regula fidei'' kondamnis la arianan rifuzon de la vera Dieco de Kristo. Plejkonata estas la finfine decidita kredkonfeso de Niceo ([[Kredo Nicea|Nicea-Konstantinopola kredkonfeso]], uzata en la roma liturgio kiel "Granda Kredkonfeso"), sed la koncilio fiksis ankaŭ unuecan daton por la ĉiu-jara [[pasko|paska festo]] en la tuta regno (la dimanĉo post la unua printempa plena luno). La imperiestro deklaris la decidojn de la koncilio regnaj leĝoj. La graveco de la koncilio estas nesupertaksebla por la simbiozo inter [[ŝtato]] kaj [[eklezio]], por la komenciĝantaj [[ekumena koncilio|ekumenaj koncilioj]] kaj por la kreskanta filozofia terminado de la teologia diskuto.

La 7-a ekumena koncilio ''Nicaeum II'' ([[2-aDua Koncilio de Niceo]]) okazis je [[786]]-[[787]] kaj solvis kverelojn pri la uzado de bildoj. Ĝia fina kunveno okazis je la [[23-a de oktobro]] [[787]] en Konstantinopolo.