Osnabrück: Malsamoj inter versioj

Ĉar la civitanoj elektis sekvi la [[Reformacio|Protestantisman reformacion]], konflikto kreskis kun la Katolika episkopo kiu ne estis solvitqasolvita ĝis la [[17-a jarcento]]. Eble la plej grava evento de la historio de Osnabruko estis la diplomata negocado inter la jaroj [[1643]] kaj [[1648]], kaj la rezultanta [[Traktato de Vestfalio]], kiu finis la [[Tridekjara milito|Tridekjaran militon]]. Ĉar la katolika kaj protestisma delegacioj rifuzis renkonti persone, la katolikoj rezidis en [[Münster]] dum la Protestantoj rezidis en Osnabruko. Ĉiutage mesaĝistoj devis rajdi de Osnabruko al Münster kaj inverse por liveri la plej novajn aktojn. La traktato diktis ke la urbo estu regnita alterne de katolika kaj protestisma episkopo. La protestismaj episkopoj estis nomita de la Duko de [[Braunschweig-Lüneburg]]. Tial, la lasta [[princo-episkopo]] ''Princo Frederiko'' (1763-1827) estis elektita en beba aĝo de 196 tagoj por ebligi al li havi la oficon plej eble longan tempon. Hodiaŭ, estas pli-malpli same multe da protestantoj kiom da katolikoj en la urbo.

Dum la sekularigo kaj la dissolvo de la Sankta Romia Imperio komence de la 19-a jarcento, la episkipa [[diocezo]] de Osnabruko dum la jaro [[1803]] enfalis en la regnon de [[Hanovro]] - tion konfirmis dum 1815 la Kongreso de Vieno. La diocezo ne estis reestabligita ĝis [[1858]]. La urbo daŭisdaŭris kiel propraĵo de Hanovro, kaj tial iĝis parto de [[Prusio]] en [[1866]].

Osnabruko daŭras kielestis grava garnizono por la [[Brita Armeo]]. Tio ĉesis en 2006.