'''Laminario''' ({{Lang-ja|[[wikt:昆布|昆布]]|}} ''Kombu'', ankaŭ vokitanomata '''''dashima''''' ({{Lang-ko|다시마}} ''dasima'') aŭ '''''haidai''''' ([[ĉine]]: 海帶 [[pinjino]]=Hǎidài), estas manĝebla [[fuko]], ĝenerale manĝita en [[Orienta Azio]]. Plejparto de Laminariolaminario estas de la specio ''[[Saccharina japonica]]'' (''Laminaria japonica''）, amplekse kultivitakultivata sur ŝnuroj en la maroj de Japanio kaj Koreio. Super 90 procento de japana laminario estas kultivitakultivata, plejparte en [[Hokajdo]], sed ankaŭ en la fora sudo kiel la Enlanda Maro de Seto.
==Historio==
La plej frua skriba noto de laminario aperis en Shoku Nihongi en [[797]] kiel donaco kaj imposto de la Tōhoku Regiono. Ĝia uzo komencis pli frue, verŝajne datiĝanta malantaŭanmalantaŭa al la Jōmon periodo, sed ĉar ĝi facile putriĝas, ne arkeologia indico povas esti trovita. Dum la [[Muromaĉi-epoko|Muromachi periodo]] lastatempe evoluigita sekiganta tekniko de laminario povas esti entenita por pli ol kelkaj tagoj kaj laminario fariĝis grava eksportaĵo de la Tohoku areo. De la [[Edo-epoko|Edo periodo]], kiel Hokajdo estis koloniita kaj liveraĵaj vojoj estis organizitaorganizitaj, la uzo de laminario fariĝis vasta en Japanio. Tradicia Okinava kuirarto fidas multe je laminario kiel parto de la dieto; ĉi tiu praktiko komencis en la Edo periodo. oniOni en [[Okinavo]] uzas pli laminarion por familio ol ĉe iu ajn alia prefekturo. En la 20a jarcento, kultivi laminarion estis eltrovita.
Je la 1960aj jaroj, sekigi laminarion estis eksportita de Japanio al multaj landoj. Ĝi estis havebla komence ĉe aziano kaj japanio en aparta, manĝaĵaj butikoj kaj restoracioj kaj poste estis vendita en superbazaroj, sano-manĝaĵaj vendejoj.▼
▲Je la 1960aj[[1960-aj jaroj]], sekigi laminarion estis eksportita de Japanio al multaj landoj. Ĝi estis havebla komence ĉe azianoazianaj kaj japaniojapanaj en apartaapartaj, manĝaĵaj butikoj kaj restoracioj kaj poste estis venditavendata en superbazaroj, sano-manĝaĵaj vendejoj.
