Sankta Maksimo la Konfesanto: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
ZéroBot (diskuto | kontribuoj) e r2.7.1) (robota aldono de: it:Massimo il Confessore |
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 1:
[[Dosiero:Maximus_Confessor.jpg|right|thumb|150px|Maxime le Confesseur]]
Pri Sankta Maksimo la Konfesanto, laŭ oficiala
En [[1973]] estis eldonita libro pri la vivo de sankta Maksimo <ref>George of Reshaina, ''An Early Life of Maximus the Confessor'', trad. de Sebastian P. Brock</ref>. Tiu teksto ne
Li forlasis Palestinon en [[614]] okaze de la persa invado, kaj, alveninte Konstantinopolon, tie renkontis personojn bone
Laŭ du versioj en Afriko li komencis energie batalis kontraŭ la menciitaj herezoj kaj kompletigis siajn priasketajn kaj telogiajn verkojn.
Dume imperia aŭtoritato elirigis dekreton favoran al la doktrino de monotelismo (laŭ kiu
== Rilate monotelismon ==
Monotelismo, do, vidas en Jesuo Kristo unusolan volon. Kiu, unuaspekte, konsideras la agon en sia finiĝo vidas unusolan operacion, sed en Jesuo Kristo la operacio estas duobla ĉar ligita al liaj du naturoj, homa kaj dia. Sammaniere estas lia volo: en Jesuo kaj la homa naturo kaj la dia restas integraj ankaŭ en iliaj agadoj.
[[Piro la 1-a el Konstantinopolo|Piro]], patriarko de Konstantinopolo, en la disputo kun Maksimo, atribuas ĉiujn suferojn de la pasiono nur al la homeco de Kristo, kaj tial ĉiuj aktivecoj al la dieco. Maksimo, male, sintezas tiel: “Li (Jesuo) agadas humane en ĉio kio estas dia... kaj die en tio kio estas homa (Ep. 19-593 A. 2f. En la traduko de P. Sherwood,
Maksimo estas rekondukita al Konstantinopolo por lasta provo akordigi lian pozicion kun tiu de la patriarko, ĉar ŝajnis (nur ŝajnis) ke papo [[Vitaliano]] esti alproksimiĝinta al la konstantinopola formulo; sed Maksimo respondis: “La Dio de la universo, proklaminte beata Petron komfesintan laŭjuste (Mt 16,18), montris ke la Katolika Eklezio estas la justa kaj saviga konfeso pri si mem (Dio, Jesuo)”
Rekondukita al sia ekzila loko, Maksimo estis kondamnita en sinodo de monotelistoj al skurĝado (la homo tiam jam atingis la 82an jaraĝon), sekve oni hakis al li la lingvon kaj la dekstran manon.
Deportita, kune kun monaĥa amiko Anastazio kaj la papa legato, li estis enfermita en la fortreso de Schemaris apud [[Lazika]], kie li mortis la 13-an de aŭgusto de [[662]].
Linio 24:
La [[Tria koncilio de Konstantinopolo]] ([[681]]) rehabilitis lian personon kaj deklaris lian doktrinon pri la du voloj en Kristo katolika doktrino.
[[Dosiero:Maksim ispovednik.jpg|thumb|250px|"Maksimo la Konfesanto. Liaj
== Fontoj de lia penso ==
Linio 46 ⟶ 45:
*''Epistulae XLV''
*''Disputatio cum Pyrrho''
*''Vita Virgini''
*Verkoj neaŭtentaj:
Linio 65 ⟶ 63:
== Eksteraj ligoj ==
*[http://www.documentacatholicaomnia.eu/30_20_0580-0662-_Maximus_Confessor.html Opera] en Migne, Patrologia Graeca
*[http://212.77.1.245/news_services/bulletin/news/22343.php?index=22343&lang=it Lectio]
*[http://www.documentacatholicaomnia.eu/30_20_0580-0662-_Maximus_Confessor.html]
*Opera Omnia el Migne Patrologia Graeca kun analizaj indeksoj
|