Esenoj: Malsamoj inter versioj

La '''Esenoj''' ([[aramea|aramee]]: ''la piuloj'') estis [[judismo|juda]] [[sekto]] fondita proksimume en la jaro [[150 a.K.]], en tempo de la [[Makabeoj]], kaj kies membroj, loĝantaj en kvazaŭaj [[monaĥejo]]j formis inter si ian moralan kaj religian asocion. Ili distingiĝis per dolĉaj moroj kaj severaj [[virto]]j, instruadis [[moralo]]n, amon al [[Dio]] kaj al proksimulo, la senmortecon de l' animo, kaj kreis je la [[reviviĝo]]. Ili vivis en [[celibato]], malaprobis la [[sklaveco]]n kaj la [[milito]]n, havis komunajn havaĵojn kaj laboradis en la [[terkulturo]]. Kontraŭaj al la [[Sadukeoj]], kiuj neis la senmortecon, kaj al [[Fariseoj]], rigoraj pri eksteraj formalaĵoj, la Esenianoj neniun partion prenis en la kvereloj, kiuj dividis tiujn du sektojn. Ilia maniero de vivado alproksimiĝis al la vivo de unuaj kristanoj, kaj la principoj de moralo, kiujn ili praktikis, igis multaj personoj pensi, ke [[Jesuo]] apartenis al tiu sekto antaŭ al komenco de sia publika misio. Certe li konis, eĉ apenaŭ, eseniismon, sed nenio pruvas, ke li estis ĝia membro, kaj ĉio, kon oni skribis pri tiu temo, estas [[hipotezo]]. Esenianoj partoprenis de ribelo kontraŭ [[romio]] en la komenco de kristana erao kaj estis detruitaj de venkantoj. Ĝi estis ĝis ĉirkaŭ la jaro [[70|70 p.K.]] la tria plej grava juda grupo post la [[Farizeoj]] kaj la [[Saduceoj]].

 

 

== [[Etimologio]] ==