Fernando Fernán Gómez: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
NicoRay (diskuto | kontribuoj) e Check Wikipedia → Homepage → eowiki → high priority → Square brackets not correct end |
Xqbot (diskuto | kontribuoj) e roboto: es:Fernando Fernán Gómez estas artikolo leginda; cosmetic changes |
||
Linio 4:
Plej probable, kiel li mem verkis en siaj memoroj,<ref>F<small>ERNÁN</small> G<small>ÓMEZ</small>, Fernando, ''El tiempo amarillo: memorias ampliadas (1921–1997)''. Editorial Debate, Barcelona, 1998. ISBN 84-8306-139-2, pp. 33–35.</ref> li naskiĝis en Lima la 28an de aŭgusto de 1921, sed lia naskatestilo indikas ke tio okazis en la ĉefurbo [[Argentino|argentina]], [[Bonaero]]. La tialo estas ke la patrino, veturaktorino devis rapide iri al Bonaero. La neleĝa patro estis siavice filo de fama hispana aktorino [[María Guerrero]], kiu malpermesis geedzigon inter la gepatroj de Fernando Fernán Gómez.<ref>[http://www.elpais.com/articulo/cultura/feroz/Maria/Guerrero/saga/familiar/comico/elpepucul/20071123elpepicul_4/Tes «La feroz María Guerrero y la saga familiar del cómico»], kroniko de la ĵurnalo ''[[El País]]'', 23a de novembro de 2007.</ref>
Li studis Filozofion kaj Beletrojn en [[Madrido]], sed lia vera intereso (kaj familia heredo) kondukis lin al [[teatro]]. Dum la [[Hispana Enlanda Milito]] li ricevis aktoredukon en Lernejo de la [[Confederación Nacional del Trabajo|CNT]], kaj debutis profesie en [[1938]] en la kompanio de Laura Pinillos; tie ekkonis lin [[Enrique Jardiel Poncela]], kiu dungis lin en [[1940]] kiel duaranga aktoro por ''Los ladrones somos gente honrada''. Poste dungis
El [[1984]] li ĉefe verkis personajn artikolojn en la ĵurnaloj ''Diario 16'' kaj dimanĉa suplemento de ''El País'', kaj produktis eseojn kaj 11 novelojn, ege aŭtobiografiaj aŭ historiaj kiaj: ''El vendedor de naranjas'', ''El viaje a ninguna parte'', ''El mal amor'', ''El mar y el tiempo'', ''El ascensor de los borrachos'', ''La Puerta del Sol'', ''La cruz y el lirio dorado'', ktp. Estis sukcesa lia aŭtobiografio duvoluma, ''El tiempo amarillo'', sed plej sukcesa estis teatraĵo tuj kinigita nome ''Las bicicletas son para el verano'' (Bicikloj estas porsomeraj), pri liaj infanaj memoraĵoj dum la [[Hispana Enlanda Milito]].
Linio 12:
Per li la kino eniris en la [[Real Academia Española]], de kiu li estis elektita membro en [[1998]]<ref>[http://www.elmundo.es/1998/12/18/cultura/18N0112.html «"Este año es el colofón de mi carrera", dice Fernán Gómez», konsultita la 22an de novembro 2007, (''[[El Mundo]]'', 18a de decembro de 1998)]</ref>. Li estis honorita per la [[Premio Princo de Asturio de la Artoj]] en [[1995]].
En la [[1970-aj jaroj]] Fernán Gómez iĝis unu de la aktoroj plej sukcesaj de la nomata [[hispana transiro]], per filmoj kiaj ''El espíritu de la colmena'', ''El amor del capitán Brando'', ''Pim, pam, pum, fuego'', ''Mi hija Hildegart'', ''Los restos del naufragio'', ''Mamá cumple cien años'' aŭ ''¡Arriba Azaña!''. Per ili li kunlaboris ĉe elstaraj reĝisoroj kiaj [[Jaime de Armiñán]] kaj [[Carlos Saura]].
En la [[1990-aj jaroj]] Fernán Gómez ankoraŭ aktoris en protagonistaj roloj de gravaj filmoj kiaj ''Belle Époque'', ''El abuelo'' (La avo) kaj ''La lengua de las mariposas''(La lango de papilioj).
Linio 370:
[[Kategorio:Hispanaj reĝisoroj]]
{{LigoLeginda|es}}
[[ca:Fernando Fernán Gómez]]
| |||