Lidja Zamenhof: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e →Vivo: -n |
e de la verkoj de Bahá'u'lláh, la fondinto de la Bahaa komunumo, la faman verkon nomitan la «Libro de Certeco» |
||
Linio 26:
Lidja Zamenhof entreprenis ankaŭ taskon elpoligi "Iridiono"-n de Zygmunt Krasiński, unu el la plej komplikaj verkoj de la pola romantismo, tre malfacile tradukebla, kaj ŝi ĉi-verkon plenan de filozofiaj kaj historiaj aludoj tradukis. Bedaŭrinde, ĝi ne aperis en tuteco, verŝajne pro manko de kuraĝa eldonisto. Eblas tamen konatiĝi kun unu fragmento: la lasta sceno de la kvara parto troviĝas en "Pola Esperantisto" n-ro 1, 1928, paĝoj 7-10. Ĉu ie konserviĝis tiu ĉi teksto, aŭ ĉu ĝin, same kiel la tutan bibliotekon de D-ro Zamenhof, ensorbis flamoj en la forbruligita domo de la familio Zamenhof, en la tragika septembro [[1939]], kiam la tuta tragedio nomata eŭfemisme [[Holokaŭsto]] komenciĝis?
Lidja faris korektojn en "Fabeloj de Andersen", vol. 2-4, tradukitaj de ŝia patro, kaj eldonitaj post lia morto. Proprajn tradukaĵojn, en apartaj volumoj, Lidja komencis publikigi ekde [[1925]]. Tiujare aperis "Noveloj" de Henryk Sienkiewicz, kaj en 1932 "Noveloj" de Bolesław Prus. Apartan famon alportis al ŝi la traduko de "Quo vadis" de Sienkiewicz, Noblepremiito por tiu verko, esperantlingve publikigita en [[1933]]. Ŝi ankaŭ tradukis de la verkoj de
Poste sub la germana okupada reĝimo ŝi estis arestita kaj malliberigita en la [[geto]] [[Varsovia geto|de Varsovio]]. Tie ŝi klopodis helpi al aliaj havigi medicinon kaj nutraĵojn. Finfine ŝi estis transportita al la [[ekstermejo]] en [[Treblinka]], kie ŝi estis murdita iam post la somero de la jaro [[1942]].
Linio 40:
*Tradukaĵoj:
#la ampleksa libro pri la Bahaa Kredo: „[[Bahá'u'lláh kaj la Nova Epoko]]“ de [[John Ebenezer Esslemont]];
#la libro de [[Baha'u'llah]], fondinto de la Bahaa komunumo, nomita [[
#„[[Parizaj Paroladoj]] de [['Abdu'l-Bahá]]“;
#„[[Iridiono]]“ de l' klasika pola aŭtoto [[Zygmunt Krasiński]];
| |||