Anton Denikin: Malsamoj inter versioj

|Priskribo = generalo en la Rusa[[Rusia Enlanda milito]] Revolucio

|Grandeco de bildo =

'''Anton Ivanoviĉ DENIKIN''' ([[rusa|ruse]] Анто́н Ива́нович Дени́кин) ([[16-a de decembro]], [[1872]] -— [[8-a de aŭgusto]], [[1947]]) estis armea oficiro en [[RusioRusia imperio]] antaŭ kaj dum la [[unuaUnua mondmilito]]. Sekve de la [[RusaOktobra Revolucio]], li estis ano de la kontraŭrevoluciaj [[Blanka armeo|Blankaj fortoj]] dum la [[Rusa Enlanda Milito]].

Li naskiĝis en [[Varsovio]] (Rusia imperio) kiel filo de malaltranga oficiro. Lerteco kaj necedema ambicio helpis lianal rimarkiganli vojonforlasi povran vivon kaj elfari labrilan povrecokarieron. Li estis edukita ĉe la Kieva Milita Lernejo kaj ĉe la Akademio de la Generalstabo. Li servis unue aktive en la [[Rusa-Japana milito]].

En aŭgusto en [[1914]], Denikin estis generalmajoro kaj komandanto de la Kieva armea distrikto. Li batalis en [[Galicio]], en [[1916]], [[Rumanio]] en la [[Brusilov-ofensivo]]. Sekve de la [[Februara Revolucio]], li fariĝis staboĉefo de [[Miĥail Alekseev]], poste [[Aleksej Brusilov]] kaj fine [[Lavr Georgeviĉ Kornilov]]. Denikin apogis la aŭdacan provon de liasia komandanto ([[Kornilov Okazo]] septembre en [[1917]] kaj li estis arestata kaj enprizonigata kune kun li.

Pro la [[Oktobra Revolucio]], Denikin kaj Kornilov rifuĝisfuĝis al [[Novoĉerkask]] en suda Rusio por renkontiĝi kun aliaj caristaj oficiroj kaj oficiroj de [[Voluntula Armeo]], komence komandita far Alekseev.

Kornilov estis murdatamurdita en aprilo de [[1918]] proksime al [[Jekaterinodar]] kaj la Voluntula Armeo estis ekkomandata far Denikin. Liaj trupoj retiriĝos pro la komunista[[Bolŝevikoj|bolŝevika]] kontraŭ-ofensivo al la areoj de rivero [[Don (rivero)|Don]]. Li gvidis la finan atakon de la sudaj blankaj fortoj –— aŭdacan atakon por okupi [[Moskvo]]n somere de [[1919]]. Pro la troa fortostreĉo de liasia armeo, li suferis decidan malvenkon oktobre ĉe [[Orel]], nur 400 km sude de [[Moskvo]]. La blankaj fortoj de suda Rusio estis en konstanta retiriĝo kaj agadis en marto de [[1920]] nur en [[Krimeo]].

Denikin abdikis pri sia pozicio aprile favore al [[Pjotr Nikolajeviĉ VRANGELVrangel]] kaj irisekzilis al ekzilejo, [[Francio]] kaj poste en [[1945]] al [[Usono]]. Li publikigis siajn du librojn ''The Career of a Tsarist Officer: Memoirs, 1872-1916'' kaj ''The Russian Turmoil''.

Oni reentombigis liajn restaĵojn en [[2005]] kun solena ĉeesto de la [[Moskvo|moskva]] urbestro [[Jurij Luĵkov]] kaj la ĉefpatriarĥo de Moskvo.

[[Kategorio:HistorioRusiaj de Rusiogeneraloj‎]]