Miĥail Devjatajev: Malsamoj inter versioj

'''MiĥailMihail Petroviĉ DEVJATEJEV''' (ruse: '''Михаи́л Петро́вич Девятаев''') — [[piloto]] de ĉasaviadilo, eskapinto el sekreta [[nazio|nazia]] [[koncentrejo]].

MiĥailMihail Petroviĉ Devjatajev naskiĝis la [[8-an de julio]] [[1917]] en vilaĝola setlejo ''Torbeevo'' en [[Mordvio]] en kamparana familio kaj estis la 13-a infano en la familio. En [[1933]] li finis lernejon kaj en [[1938]] - la [[Kazan|kazanan]] rivernavigan lernejon kaj aeroklubon, laboris kiel asistanto de ŝipestrokapitano de ŝipo sur [[Volgo]].

En [[1938]] li estis rekrutita en la [[ruĝa armeo|Ruĝanruĝan armeon]]. En [[1940]] li finis aviadlernejon.

Lia unua aera venko okazis la [[24-an de junio]] [[1941]]. Tiam li apud [[Minsko]] faligis germanan [[Ju-87]]. Baldaŭ li estis premiita per la [[Ordenoordeno de Ruĝala Standardoruĝa (Sovetunio)|ordeno de Ruĝa Standardo]]standardo.

La [[23-an de septembro]] [[1941]], revenante de bataltasko li estis atakita per germanajgermaniaj ĉasaviadiloj. Li faligis unu, sed li mem estis vundita je la maldekstra kruro. Kuracista komisiono permesis al li flugi nur en la malrapida aviado. Li servis en nokta bombaviadila regimento, poste en la sanitara aviado. Nur renkontiĝinte kun [[Aleksandr Pokriŝkin]] en majo [[1944]] li revenis en ĉasan aviadon.

Ĝis julio Devjatajev faligis 9 malamikajn aviadilojnaviailojn. Vespere la [[13-an de julio]] [[1944]] li kun grupo de usonefabrikitaj flugmaŝinoj [[AerokobroBell P-39 Airacobra|Aerokobroj]] flugis por rezisti atakon de malamikaj aviadiloj. En la batalo apud [[Lvovo]] li estis vundita je la dekstra kruro kaj la aviadilo estis bruligita. Li paraŝutis el la aviadilo kaj estis kaptita.

Post pridemandadoj li estis sendita al la [[lodzo|lodza]] militkaptejo. Poste li estis translokita al la militkaptejo "Neue Königsberg". Tie li komencis prepari eskapon. Li kun grupo de amikoj fosis sapeon, sed kiam restis nur kelkaj metroj, gardistoj trovis ilian sapeon. La organizantoj de la eskapo estis montritaj farefar de pefidinto kaj estis kondamnitaj al morto.

Devjatajev kun grupo de amikoj estis sendita al la koncentrejo [[Sachsenhausen]] apud [[Berlino]]. Unu el la unuaj tagoj tie gardisto mortigis nekondamniton - je Igor Stepanoviĉ Nikitenko (№ 104533), instruiston el Darnica (nun - distrikto de [[Kievo]]). Unu el aliaj kaptitoj helpis al Devjatajev interŝanĝi numerojn kun Nikitenko kaj Devjatajev plu vivis en la koncentrejo sub la nomo de Nikitenko. En fino de oktobro [[1944]] li kun grupo de 1500 militkaptitoj estis sendita alsur la insuloinsulon [[Usedom]], kie situis la sekreta provejo [[Peenemünde|Penemunde]], en kiu oni testis la sekretan armilon - [[V-2]].

JanuareEn de [[1945]]januaro, kiam la fronto estis apud [[Vistulo]], Devjatajev kun la kaptitoj ''Ivan Krivonogov'', ''Vladimir Sokolov'', ''Vladimir Nemĉenko'', ''Fedor Adamov'', ''Ivan Olejnik'', ''MiĥailMihail Jemec'', ''Petr Kutergin'', ''Nikolaj Urbanoviĉ'' kaj ''Dmitrij Serdjuko''Serdjukov komencis prepari eskapon. Ili peparis ŝtelon de aviadilo de la flughaveno, situanta apud la koncentrejo. Laborante en la flughaveno, Devjatajev kaŝe esploris stirejojn de la germanaj aviadiloj. De la difektitaj aviadiloj, kuŝantaj apud la flughaveno ili prenis panelojn. En la koncentrejo ili estis tradukataj kaj esplorataj. Ĉiu en la grupo detale sciis siajn devojn dum la eskapo.

La eskapo estis planita por la [[8-a de februaro]] [[1945]]. Survoje al la laboroj en la flughaveno ili mortigis gardiston. Unu el la eskapintoj vestis sin je lia vesto. Kiam teknikistoj foriris por tagmanĝi, la grupo de Devjatajev obtenis bombaviadilon [[He-111]], ĝuste tiun, kiu havis la aparatojn por direkti flugantajn raketojn [[V-2]]. Por ke lia malliberula vesto ne estu videbla li senvestigis sin. Sed en tiu momento estis trovita la kadavro de la mortigita gardisto kaj ili ne sukcesis eskapi nerimarkitaj. Sed la eskapo tamen okazis.

Nur en [[1957]], dank'al [[Sergej Korolov]], Mihail Devjatajev kaj liaj amikoj estis absolvitajrehabilititaj kaj poste, la [[15-an de aŭgusto]] [[1957]] MiĥailMihail Devjatajev ricevis la titolon [[Ora stelo de Heroo de Sovetunio|heroo de Sovetunio]].

Ĝis siaj lastaj tagoj Mihail Devjatajev loĝis en [[Kazano]], laboris kiel ŝipestrokapitano de riveraj ŝipoj, estis unu el la unuaj kapitanoj de akvoplaneaj ŝipoj.

Li estis premiita per [[Ora stelo de Heroo de Sovetunio]], [[ordeno de Lenin]], 2 [[Ordenoordenoj de Ruĝa Standardo (Sovetunio)|ordenoj dela Ruĝaruĝa Standardo]]standardo, ordenoj de la patriota milito de la 1-a1a kaj la 2-a2a gradoj, kelkaj medaloj.

MiĥailMihail Petroviĉ Devjatajev mortis la [[24-an de novembro]] [[2002]] kaj estis enterigita en [[Kazano]].

En Torbeevo la [[8-an de majo]] [[1975]] estis malfermita muzeo de Devjatajev, lian nomon havas milita ŝipo. En [[Germanio]] al li kaj 9 liaj amikoj estis instalita monumento.