Saadat Hasan Manto: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Ĝustigis la nomon de la verkisto
Adeelpk (diskuto | kontribuoj)
eNeniu resumo de redakto
Linio 1:
{{AliaSignifo|Manto (apartigilo)}}
Saadat Hasan MANTO (urdue سعادت حسن منٹو) (naskiĝis la 11-an de majo 1912 en Ludhiana, (la chefa komerca urbo de Pung’abo, li mortis la 18-an de januaro 1955 en Lahoro, la chefa urbo de Pakistana Pung'abo). Li estis novelisto de la urdua lingvo, tamen en chiu taga vivo li paroladis la Pung’aban lingvon. Li estas plej konata pro siaj noveloj (malongaj rakontoj= short stories) 'Bu' (Fiodoro), 'Khol Do' (Malfermu ĝin), 'Thanda Gosht' (Malvarma viando) kaj lia elstara verko 'Toba Tek Singh'. Manto ankaŭ verkis por filmoj kaj la radio. Li ankaŭ estis ĵurnalisto. En sia mallonga, 43-jara vivo, li publikigis 22 kolektojn de noveloj, unu romanon, kvin kolektojn de radio-teatraĵoj, tri kolektojn de eseoj, kaj du kolektojn de personaj skizoj. Tre senteme (sentime) li traktis la psikajn kaj emociajn konfliktojn ĉirkaŭ la disduigo de la hinda duonkontinento. Tiom malkaŝe li parolis pri la seksa perforto de tiu periodo, ke oni procesis kontraŭ Manto pro obsceneco, tri fojojn antaŭ 1947 kaj tri fojojn post 1947 en [[Pakistano]]. Sed neniam li estis kondamnita. Kiel verkisto, lia plumo estis ege akra char li neniam kompromizis kun iu, ech ne kun lin mem. Li mortis sed lia verko vivos chiam.
 
 
'''Saadat Hasan MANTO''' (urdue '''سعادت حسن منٹو''') (naskiĝis la {{daton|11|majo|1912}} en [[Ludhiana]], mortis la {{daton|18|januaro|1955}} en [[Lahoro]]) estis novelisto de la urdua lingvo. Li estas plej konata pro siaj noveloj 'Bu' (Fiodoro), 'Khol Do' (Malfermu ĝin), 'Thanda Gosht' (Malvarma viando) kaj lia elstara verko 'Toba Tek Singh'.
Manto ankaŭ verkis por filmoj kaj la radio. Li ankaŭ estis ĵurnalisto. En sia mallonga, 43-jara vivo, li publikigis 22 kolektojn de noveloj, unu romanon, kvin kolektojn de radio-teatraĵoj, tri kolektojn de eseoj, kaj du kolektojn de personaj skizoj. Tre senteme li traktis la psikajn kaj emociajn konfliktojn ĉirkaŭ la disduigo de la hinda duonkontinento. Tiom malkaŝe li parolis pri la seksa perforto de tiu periodo, ke oni procesis kontraŭ Manto pro obsceneco, tri fojojn antaŭ 1947 kaj tri fojojn post 1947 en [[Pakistano]]. Sed neniam li estis kondamnita.
 
{{Citaĵo|teksto=Verkisto prenas sian plumon, nur kiam lia sentemo estas vundita.|aŭtoro= (MANTO)}}