Tura ponto: Malsamoj inter versioj

Fine de la 19-a jarcento naskiĝis la bezono je nova trafika ebleco super la Tamizo, pli orienten de la ĝis tiam ekzistantaj pontoj, pli proksime al la maro. Por la londona registaro pli gravis la kontakto al la maro ol la interurba trafiko, tiel la parlamento antaŭskribis, ke la ponto devas certigi la tralason de la plej grandaj maraj ŝipoj. Tio alportis la konstruan solvon en formo de meze malfermebla parto, kiu parto konsistas el duparto baskulponto. Ĝia nomo venas de la [[Tower of London]], oni devis adapti ties aspekton al tiu de la Turo, tie estiĝis la turoj. La konstruado de la Tura ponto komenciĝis en 1886 kaj finiĝis en 1894.

 

La du blaskuleblajn partojn de la meza pontoparto movis hidraŭla maŝinaro, lokita en suba parto de la turoj. Oni ŝarĝis per la hidraŭla vapormaŝino kun povumo de 360 ĈP tra [[akvopumpilo]] hidraŭlajn akumulatorojn, en kiuj la premon de ĉ. 50 baro certigis pezegaj peziloj. La grandprema akvo, akumulita en la akumulatoroj certigis la rapidan malfermon tra laborcilindroj. Oni ŝanĝis la masixnaron en 1976 al elektropelita olea hidraŭlo.

 

[[uk:Тауерський міст]]

[[vi:Cầu Tháp Luân Đôn]]

[[yi:טורעם בריק]]

[[zh:倫敦塔橋]]