Lidia modalo: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Nova paĝo: thumb|72px|Bildigo de la lidia gamo. ([[:dosiero:Tonleiter_bildlich_schema.png|Klarigo)]] La '''lidia modalo''' estas unu el la kvar aŭtenta...
 
Neniu resumo de redakto
Linio 1:
[[dosiero:Interval_diagram_lydian.svg |thumb|72px|Bildigo de la lidia gamo. ([[:dosiero:Tonleiter_bildlich_schema.png|Klarigo]])]]
La '''lidia modalo''' estas unu el la kvar aŭtentaj [[modalo]]j. Ĉar ĝia tria ŝtupo formas [[trito]]n kun la bazotono, ĝi similas al [[maĵoro]]. Ĝia [[gamo]] enhavas [[duontono]]jn inter la kvara kaj kvina samkiel la sepa kaj oka ŝtupoj, la aliaj intervaloj estas [[plentono|plentonaj]] paŝoj. Karakteriza estas la altigita al [[tritono]] lidia [[kvarto]]<ref>Hermann Grabner Allgemeine Musiklehre p.89</ref>.
 
== Deveno==
La lidia gamo ekestis en [[antikva Grekujo]], nomiĝis tie tamen komence ''hipolidia'' aŭ ankaŭ ''hipermimiksolidia'', dum kiam lidia nomiĝis la pli malfrua [[ionia modalo]]. Nur en la frua mezepoko okazis pro miskompreno erara interŝanĝo de la modaloj. La lidia modalo aperis pli malfrue en la kristana eklezio de la [[mezepoko]] (ekz. je Maria-kantoj). Oni trovas ĝin nuntempe foje en [[ĵazo]], sed ankaŭ ekz. ĉe [[Metallica]]. David Gilmour, gitaristo de [[Pink Floyd]], uzas lidiajn gamojn en la instrumenta muzikpeco „Mihalis“ (de la albumo „Gilmour“) samkiel en la enkonduko al „Cluster One“ de la albumo „The Division Bell“. Sur la kampo de ĵazo estas multaj muzikistoj, kiuj aplikas lidian kiel sonkoloro en siaj komponaĵoj, ekzemple [[Chick Corea]], [[Pat Metheny]] aŭ Tom Harrell.
 
== Referencoj ==