Mary Lou Williams: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 52:
Motivoj el kelkaj el ŝiaj pecoj formas la bazon por komponaĵoj de aliaj eminentaj jazmuzikistoj: Ekzemple la baslinio el „52<sup>nd</sup>&nbsp;Street“ de Monk devenas el ŝia komponaĵo „Scorpio“; la dua strofo de ŝia „Walkin' and Swingin'“ formas la bazon por „Rhythm-a-ning“. Sur ŝia aranĝaĵo de „Lady Be Good“ baziĝas „Rifftide“ de Coleman Hawkins, „Fats Tune“ de [[Fats Navarro]] kaj „Hackensack“ de Thelonious Monk.<ref>Komparu Dahl, p. 191 sekva, samkiel Feather/Gitler, p. 698</ref>
 
Jam samtempe kun [[Fletcher Henderson]] ŝi kreis kelkajn el la unuaj veraj [[svingo (muzikstilo)|svingaj]] aranĝaĵoj.<ref>Gunther Schuller, p. 353</ref> Ŝi aranĝis ne nur por la ĝis nun nomitaj muzikistoj kaj bandoj, sed ankaŭ por Count Basie, [[Woody Herman]] kaj la [[International Sweethearts of Rhythm]].<ref>Komparu Dahl, p. 297, 433.</ref> Sian komponaĵon ''Zodiac Suite'', kombinaĵo el ĵazo kaj klasika simfonia muziko, en kiu por ĉiu zodiaka signo staras en la centro alia muzikisto naskiĝinta sub ĉi tiu signo, ŝi plurfoje prezentis inter 1945 kaj 1946. Eltiraĵojn el sia ''Zodiac Suite'' ŝi prezentis en 1945 kiel ''Signs of the Zodiac'' en sia radioelsendo sole kaj per kvaropo.<ref>entenata en la abumo de [[Classics]]: ''Mary Lou Williams 1944-1945''.</ref> La suito estis prezentata en 1945 per ĉambromuzika ĵazmuzikistaro en la novjorka ''[[Town Hall]]''<ref>La koncerto en ''Town Hall'' okazis la 30-an de decembro 1945; al la muzikistoj apartenis [[Edmond Hall]], [[Mouse Randolph]], [[Eddie Barefield]], [[Al Hall]] kaj [[J. C. Heard]] same kiel klasika ĉambrorkestro. Je la peco „Cancer“ kunmuzikis kiel stelula solisto Ben Webster, kiu ankaŭ estas aŭdebla je la aldona prezentaĵo. Komparu Cook/Morton, samkiel Dahl, p. 410</ref> kaj partoj el ĝi en 1946 je [[Carnegie Hall]] kiel simfonia versio kun la ''New York Pops Orchestra''. Ŝian suiton, kiun ŝi mem instrumentis, la recenzistaro parte fervore akceptis, parte tamen juĝis ankaŭ kiel „nek viando nek fiŝaĵo“ tre malakorde.<ref>laŭ [[Paul Bowles]], citita laŭ Dahl, p. 167; senescepte pozitive esprimiĝis [[Barry Ulanov]].</ref> Muziksciencisto kaj komponisto [[Andrew Homzy]] indikis, ke la pecoj de la suito staras senlige unu post la alia; li ne trovis muzikan evoluon de la temoj, akcentis tamen la kompozician lertecon de Williams kaj samrangigis ŝin pro la varieco de muzikaj ideoj kaj ŝanĝiĝoj en la unuopaj pecoj kun [[Frank Zappa]].<ref>Andrew Homzy: Akompanteksto por ''The Zodiac Suite: The Complete Town Hall Concert of December 31, 1945'' (Vintage Jazz Classics)</ref> La registraĵoj de la du koncertoj estis ŝtelitaj kaj (nur en Eŭropo) parte riceveblaj kiel ŝtelpresaĵoj.<ref>Williams supozis pli malfrue, ke [[Timme Rosenkrantz]] ŝtele alproprigis la registraĵojn. Komp Dahl, p. 164, pj. 170–175, samkiel Tammy Lynn Kernodle ''Soul on Soul: The Life and Music of Mary Lou Williams'', p. 124.</ref> La kompleta sonregistraĵo de ĉi tiu koncerto en ''Town Hall'' aperis nur en 1991.
 
Williams verkis pli ol cent diskojn ([[unuopaĵo]]jn kaj [[muzikalbumo]]jn).<ref>T.L Kernodle </ref> Tamen kelkaj periodoj de ŝia verkado ne estas bone dokumentitaj, ĉar ŝi pro sia memvola personeco kaj ŝia transĝenra stilo por la muzikindustrio nur malfacile estis surmekatigebla kaj ŝi preferis la kunlaboron kun memstaraj diskeldonejoj resp. fondis propran diskeldonejon, por kiu la varbado esti nesufiĉa.
Muziksciencisto kaj komponisto [[Andrew Homzy]] indikis, ke la pecoj de la suito staras senlige unu post la alia; li ne trovis muzikan evoluon de la temoj, akcentis tamen la kompozician lertecon de Williams kaj samrangigis ŝin pro la varieco de muzikaj ideoj kaj ŝanĝiĝoj en la unuopaj pecoj kun [[Frank Zappa]].<ref>Andrew Homzy: Akompanteksto por ''The Zodiac Suite: The Complete Town Hall Concert of December 31, 1945'' (Vintage Jazz Classics)</ref>
 
La registraĵoj de la du koncertoj estis ŝtelitaj kaj (nur en Eŭropo) parte riceveblaj kiel ŝtelpresaĵoj.<ref>Williams supozis pli malfrue, ke [[Timme Rosenkrantz]] ŝtele alproprigis la registraĵojn. Komp Dahl, p. 164, pj. 170–175, samkiel Tammy Lynn Kernodle ''Soul on Soul: The Life and Music of Mary Lou Williams'', p. 124.</ref> La kompleta sonregistraĵo de ĉi tiu koncerto en ''Town Hall'' aperis nur en 1991.
Jam en 1955 Williams kiel unua verkis albumon, sur kiu ŝi prezentis la kompletan tiaman historion de [[ĵazpianado]]; la disko''A Keyboard History'' ja ricevis bonegajn recenzojn, estis tamen ne publike aĉetebla, sed nur ricevebla per sondiska klubo.<ref>Komparu Dahl, p. 245 sekva.</ref> Ŝia albumo ''Black Christ of the Andes'', verkita en 1963 i. a. kun [[Budd Johnson]], [[Grant Green]], [[Percy Heath]], la kantensembloj ''The George Gordon Singers'' kaj ''Ray Charles Singers'', ricevis finfine en 1968 la premiojn „Prix Mondial du Disque de Jazz“ de [[Hot Club de France]] kaj la „Grand Prix“ de ''Académie du Disque Français''. Ŝian meson ''Mary Lou’s Mass'', kiu parte parte jam estis prezentata en 1969 dum funebra diservo por [[Tom Mboya]] kaj kiu travivis sian oficialan unuan prezentadon en 1970, [[Alvin Ailey]] prenis kiel fundamento por dancteatraĵo, kiu apartentis ekde 1971 ĝis 1973 al la repertuaro de sia baletensemblo.<ref>Komparu Dahl, p. 308 sekvaj.</ref>
 
Kiel ŝian verŝajne plej eminentan sondiskan verkon el ŝiaj pli malfruaj jaroj Cook/Morton elstarigas ŝian triopoalbumon kun [[Buster Williams]] kaj [[Mickey Roker]] por [[SteepleChase Records|Steeplechase]], ''Free Spirits'' el julio de 1975.<ref>Laŭ Cook/Morton ĝi estas „tuj rekte ludita“. Krom normkantoj kaj ŝiaj propraj komponaĵoj „Ode to Saint Cecilie“, „Gloria“ kaj „Blues for Timme“ la albumo enhavas du komponaĵojn de [[John Stubblefield]]. Ŝia biografistino Linda Dahl (p. 326) ankaŭ elstarigas la „referenco“-kvaliton de ĉi tiu registraĵo.</ref>
 
== Diskografiaj indikoj ==