Wanda Dynowska: Malsamoj inter versioj

'''Wanda Dynowska''' (ankaŭ: '''Umadevi''', alie ''diino Uma'', ''Lumeca Animo'') (naskiĝis la 30-an de junio 1888 en [[Sankt-Peterburgo]], mortis la 20-an de marto 1971 en [[Majsur]]) – pola verkistino, tradukistino, socia aktivistino, popularigantino de [[teologio]] kaj [[filozofio]] de [[hinduismo]] en [[Pollando]]. Ambasadorino de la [[Barato|barata]] kulturo kaj la pola, adeptino de karma[[jogo]], fondintino kaj gvidantino de eldonserio Biblioteko [[Pola-Barata Biblioteko]].

Ŝi estis filino de advokato Eustachy kaj Helena Sokołowska. Infanecon kaj junecon pasigis en familia bieno Istalsno, apud urbeto Lucyn (latve: Ludza). Multflanke edukiĝis, lerte ekposedis la [[franca]]n lingvon, [[itala]]n, [[hispana]]n, [[latva]]n kaj [[rusa]]n. Studis [[romanistiko]]n ĉe [[Jagelona Universitato]] en [[Krakovo]] kaj ĉe UniwersitatoUniversitato en [[Laŭzano]]. Interesiĝis pri [[teozofio]], kiu alkondukis ŝin al ekkono de la kulturo kaj religioj de [[Barato]] kune kun problemo de [[reenkarniĝo]].

De 1921 redaktis ''Przegląd Teozoficzny'' (Teozofia Revuo), poste ''Myśl Teozoficzna'' (Teozofia Penso) kaj ''Biuletyn Teozoficzny'' (Teozofia Bulteno). Ŝi publikis proprajn laboraĵojn kaj tradukojn de la [[angla literaturo]].

Post la morto de Piłsudski, aŭtune 1935 Dynowska ekvojaĝis al Barato, kaj plurajn jarojn pasigis en [[aŝramo]] de [[Ramana Maharŝi]].

Pli kaj pli profunde konatiĝis kun spiriteco de [[hinduismo]], ekkonis jogon[[jogo]]n kun ties eminentaj reprezentantoj.

Tiun ĉi agadon rompis eksplodo de la [[dua mondmilito]]. Dynowska sensukcese provis atingi Pollandon, kajsed pro [[vizo|vizaj]] problemoj devis reveni al Barato.

Post la reveno kun konsilo de Ramana Maharŝi komencis traduki [[Bhagavadgitao]]n, la plej sanktan libron de hinduoj. Dum la unuaj tri jaroj de laborado por pola [[konsulo (diplomatio)|konsulejo]] en [[Mumbajo]] ŝparis ¾ da sia salajro, kio iĝis la unua kapitalo por Bibliotekola Pola-Barata Biblioteko, fondita en 1944.

Ŝi aranĝis helpon al [[poloj]], kiuj sukcesis forveturi de [[Sovetunio]] kun armeola de[[Pola laArmeo polaen generaloSovetunio|Armeo [[Władysławde Anders]] kaj tra [[Irano]] atingis Baraton. Dum kvinjara restado de polaj [[ekzilo|ekzilitoj]] ŝi estis ofta gasto en polaj setlejoj, aparte en la tendaro Valivade, nun kvartalo de [[Kolhapur]] en la [[subŝtato]] [[Maharaŝtro]].

Ŝi kunlaboris kun eminenta [[hindia]] poeto Harischadra Bhatt, tradukisto de la [[pola literaturo]]. En barata gazetaro publikis artikolojn por informi baratan socion pri polaj aferoj. Ŝi aranĝis folkloran ensemblon, kiu rondvojaĝis tra la [[Suda Barato]].

Fine de la 40-aj kaj komence de la 50-aj jaroj de la 20-a jarcento Dynowska ŝirisrompis ĉiujn formalajn ligojn kun [[organizaĵo]]j, al kiuj ŝi pli frue apartenis.

Post la [[dua mondmilito]] ŝi dufoje vizitis Pollandon: en 1960 kaj 1969. La unua kaj dua vizitoj daŭris po kelkaj monatoj, dum kiuj ŝi multe prelegis kaj renkontiĝadis.

Aŭguste 1960 Wanda Dynowska estis akceptita de episkopo [[Karol Wojtyła]], al kiu ŝi oferis eldonitajn de si volumojn de Barata Antologio. La dua aŭdienco okazis novembre 1969, kiam ŝi prezentis al li senesperan situacion de la [[tibeta]] nacio. La [[kardinalo]] esprimis sian profundan kompaton kaj promesis fari [[meso (diservo)|meso]]n intence deal murditaj kaj vivaj [[tibetanoj]].

En 1960 Dynowska decidis labori inter tibetaj infanoj, kiuj dum [[ĉinoj|ĉina]] invado kaj trairotransiro de [[Himalajo]] perdis gepatrojn. Ŝi veturis norden al himalaja [[Dharamsala]] (sidejo de [[dalai-lamao]] kaj granda grupiĝo de tibetanoj) kaj tie aranĝis helpon: nutrigo, instruo de la [[angla]] kaj de aliaj lernobjektoj, kudrado de roboj kaj pretigo de ekipaĵoj por [[lernejo]]. Ŝi trovas lernejojn kaj lokojn en internulejoj por [[junularo]] en diversaj lokoj de Barato kaj ekster ĝiaj limoj kaj por ne malgranda grupo akiras stipendiojn, i.a. [[Svislando|svisajn]]. Ŝi restas kun daŭra kontakto kun la [[Tenzin Gjaco|14-a dalai-lamao]] kaj lia akompanantaro). Kun paso de la jaroj ŝi pli kaj pli da tempo dediĉis al la tibeta kulturo kaj klerigado.

En 1970 ŝia sano rompiĝis pro kio translokiĝis al [[katolikismo|katolika]] [[monaĥejo]] en Majsore. Dum plia malboniĝo ŝi rifuzis preni medikamentojn. La 20-an de marto 1971 aŭskultis katolikan diservon kaj akceptis [[komunio]]n, kaj vestita en ruĝa [[sario]], en klasika medita pozicio eniris [[tranco]]n. Mortis antaŭ noktomezo la saman tagon.

Memore al Wanda Dynowska oni proksime konstruis [[stupao]]n al '''Tenzin Ĥodon''' (tiun tibetan nomon ŝi portis). Oni ankaŭ presis broŝuron kun ŝia foto kaj mallonga rememoro, kun helpo de amikoj el [[Ĉenajo]].