La 12 sentumoj: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Luko.a (diskuto | kontribuoj) |
Luko.a (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 166:
=== La penso-sentumo ===
Per la '''senso de la aliula penso''', oni ne nur konscias pri la senco de la [[Vorto|vortoj]] pronconcitaj de la aliaj; de la unuopaj [[Koncepto|konceptoj]]
:
La penso-senso ne estas ĉiam aktiva. Por percepti la penson de alia persono, necesas silentigi siajn proprajn pensojn kaj sian juĝadon; necesas forgesi sin mem por doni sian atenton al la alia. Tion indas trajni kaj nomiĝas ''aktiva aŭskultado'', aŭ [[empatio]].
Linio 173:
*[[Skizofrenio]]: Obsedaj pensoj malhelpas la penso-procezon.
*Intelektaj deficitoj.
*[[Afazio]]: Cerba funkcio de porolkapablo estante blokita oni malpli bone komprenas la parolon de la alia, kaj sekve ne povas kompreni liajn pensojn.
*Hiperaktivo: Ĝi instigas mankon de atento kaj do perturbas aŭskulton.
*Kiam persono ne prenas la tempon por aŭskulti, kiam li ne lasas la alian daŭrigi sian parolon kaj raportas ĉiujn pensojn al si.
Linio 179:
Por silentigi siajn pensojn utilas konkretigi ilin per skribado aŭ desegnado. Tio ofte permesas distanciĝi de ili. Alia utila ekzerco estas [[retrospektivo]] : Oni nomas la eventojn de la tago (aŭ de la semajno...) en vico de nun al la pasinteco.<br />
Por povi direkti sian konscion al la alia kaj ne plu al si mem,
=== La Mi-sentumo ===
| |||