Henriko la 3-a (Sankta Romia Imperio): Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e r2.7.3) (robota aldono de: it:Enrico III del Sacro Romano Impero |
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 3:
|colspan="2" style="background: #F3E299; font-size:120%" align="center" |IMPERIESTROJ DE LA SANKTA ROMIA IMPERIO
|-
|colspan="2" align="center"|''“[[
|-
|[[Dosiero:Heinrich_III._(HRR)_Miniatur.jpg|300px|]]
Linio 29:
|apartaĵo = '''Papo [[Klemento la 2-a]] rajtigis ke li estu la unua indikanto de la oficiala kandidato al papado'''
|-
||FineIncipit = '''li estis [[Rex Romanorum]] (reĝo de la romianoj) ekde [[1039]] ĝis [[1056]], kaj ekde [[1046]] imperiestro de la [[Sankta Romia Imperio]]}}
|}
'''Henriko la 3-a''' estis imperiestro de la Sankta Romia Imperio.
== Biografio ==
'''Henriko la 3-a de la Sankta Romia Imperio''', el la dinastio [[Salfranka leĝo|Salia]], naskiĝis en [[1017]], filo de [[Konrado la 2-a (Sankta Romia Imperio)]] kaj de [[Ŝvaboj|Gisela el Ŝvaboj]]. De [[1027]] ĝis [[1042]] li estis duko de [[Bavario]]. de [[1038]] ĝis [[1045]] duko de [[Ŝvaboj]]. La 14-an de aprilo 1028, en [[Aachen]], lia patro lin kronigis rex romanorum [[1038]] li proklamiĝis reĝo de [[Burgonjo]], kaj la postan jaron li posteulis sian patron en la imperia trono. En [[1041]] li submetis [[Bohemio]]n, kaj obeigis al la imperia aŭtoritato la regnon de [[Hungario]] post la batalo de Mansô (1044). <ref> Kie
[[Dosiero:Chronicon Pictum P053 Péter és III Henrik.JPG|left|200px|thumb|Henriko la 3-a remetas Petron sur la trono de Hungario
Henriko geedziĝis du fojojn. La unua edzino estis Gunilda el [[Danio]], kiu mortis pro malario en [[1038]], kaj estis entombigita en la monaĥejo de [[Limburgo]]. la 20an de novembro de [[1043]] li edzinigis al si Agnesan de [[Poitou]], el kiu naskiĝis ses gefiloj. Agneta nutris kontaktojn kun la [[Monaĥismo|monaĥa]] movado de [[Kluny]]. Ŝi daŭrigis puŝi por la reformo, inspirita de tiu monaĥaro, de la eklezio ankaŭ post la morto de sia edzo.
[[Dosiero:Heinrich III und Agnes Speyer.jpg|thumb|200px||right|Henriko la 3-a kaj Agneta de Poitou, unu dekstre la alian maldekstre de la [[Virgulino]]]]
En [[1046]], okaze de la koncilio de [[Sutri]] de li volita, kun la apogo de la [[Klunia monaĥa kongregacio]] adherante al ties celo kaj programo de reformo de la Eklezio, li iris al Italio por esti kronita imperiestro kaj por solvi la gravan krizon de la papado, originita de la elektado de tri samtempaj papoj: [[Benedikto la 9-a]], [[Gregorio la 6-a]] kaj [[Silvestro la 3-a]], po elektita pro influo de Patriciaj familioj. Sekve li kandidatigis kaj sukcesis elektigi papo la episkopon de [[Bambergo]], Sutigeron klunian monaĥon, kiu estis entronigita en Romo la kristnaskan tagon de [[1046]], kun la nomo de [[Klemento la 2-a]].
La saman tagon kaj per mane de la sama papo, Henriko, fine, estis kronita imperiestro de la Sankta Romia Imperio: la papo al li asignis la rajton (diritan ''[[principatus in electione papae]]'', nome “rajto de la imperiestro indiki, antaŭ ĉiuj, la kandidaton al la papa digneco”).<ref>Tiu prerogativo kreskigis la forton de la imperia influo en la elektado de la papo. La [[Unua Laterana Koncilio]] de 1059 reformos la sistemon de la elektado de la papo, pri ĝi ekskluzive taskante nur la kardinalojn kaj garantiante al la imperiestro nur la formajn honoron kaj riverencon".</ref> Li tiam decidis iri Suditalion por reguligi la imperiajn rajtojn sur tiuj kiuj estis la [[dukatoj lombardoj]] kaj studi kaj atingi akordon kun la [[Normanoj]].<ref>Vidu ''enciclopedia Trecani'' ĉe la koncerna voĉo.</ref> Li certe inspiris, se ne kunlaboris en la pretigo de papa dokumento per ke estu frapita per ekskomuniko kiuj ajn akiru ekleziajn oficojn pere de [[simonio]].<ref>Jean Chélini, Histoire religieuse de l'Occident médiéval, Hachette 1991, p. 252.</ref>
Dum sia vizito, en [[
Henriko vizitis ankaŭ, en [[1055]] la Koncilio de Florenco, kie renkontis papon [[Viktoro la 2-a|Viktoron la 2-an]].
| |||