Tomaso de Akvino: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
eNeniu resumo de redakto
KuBOT (diskuto | kontribuoj)
e Roboto avertis pri manko de fontoj; kosmetikaj ŝanĝoj
Linio 1:
{{Sen fontoj|dato = novembro 2012}}
{{Jama ADLS|elstara=ne}}
{{Informkesto homoj
Linio 60 ⟶ 61:
La naturo de homa scio: Kie Aristotelo diris, ke homa scio estas konstruita per racio sur la fundamento de faktoj kaj memevidentaj veroj, Tomaso konsentis, sed aldonis al la fundamento fidon, t.e., la malkaŝon de Dio. Post kvar jarcentoj, Kartezio kaj [[Locke]] denove reskribos la formulon de homa scio.
 
Tomaso el Akvino estis ne nur filozofo kaj teologo, sed ankaŭ poeto. Laŭ la ordono de papo [[Urbano la 4-a]], kiu [[1264]] preskribis, ke la [[Festo de la Korpo kaj Sango de Kristo]] estu celebrata en la tuta eklezio, li verkis eŭkaristiajn himnojn, kiuj ĝis hodiaŭ estas kantataj. En ili sin ligas dogmatika klareco kun nobla latina versarto: ''Adoro te devote'' (esperante: ''Adoras mi devote'', [[ADORU - Ekumena Diserva Libro]] n-ro 381), ''Pange lingva gloriosi corporis mysterium'', 5a strofo: ''Tantum ergo sacramentum'' (''Riverence ni kliniĝu'', ADORU 378) kaj la [[sekvenco]] ''Lauda Sion salvatorem'' (''Laŭdu, Cion, vian Kriston'', ADORU 380).
 
== Plua karakterizo de la pensado de Sankta Tomaso ==