Jean-de-Dieu Soult: Malsamoj inter versioj

'''Nicolas Jean de Dieu Soult''' ([[Saint-Amans-la-Bastide]] [[Tarn|Tarn]], [[9-a de marto]] de [[1769]] – samloke, [[26-a de novembro]] de [[1851]]) estis [[militisto]] kaj [[politikisto]] [[Francio|franca]]. Elstara militisto en la [[Napoleonaj Militoj]], estris la francajn trupojn dum la [[Milito de Hispana Sendependigo]].

Eniris en la armeo en [[1786]] kiam li estis 16jaraĝa, estis ascendita al rango de dua leŭtenanto en [[1791]] kaj al tiu de kapitano post du jaroj. Partoprenis en diversaj militagadoj dum la [[Nacia Konvencio|Nacia Konvencio]], sed li elstaris ĉefe en la venko akirita en [[Fleurus]], meze de [[1794]], pro kio li estis nomumita generalo. Li montris kapablon kiel milita strategisto en la kampanjoj de [[Svisio]] kaj [[Italio]] inter [[1799]] kaj [[1800]], en kiuj li estis sub la ordonoj de la generalo [[André Masséna]]. [[Napoleono]] donis al li la militan estrecon de [[Piemonto]] kaj poste estris la Konsulan Gvardion. Ascendis al rango de marŝalo en [[1804]], unu tagon antaŭ la proklamo de Napoleono kiel imperiestro.