Kiel registrite je 12:00, 6 feb. 2013 redakti Seminario (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 12 136 redaktoj Nova paĝo: thumb\|250px\|right\|María Cristina de Borbón-Dos Sicilias fare de [[Franz Xaver Winterhalter realigita en Parizo en 1...		Kiel registrite je 12:26, 6 feb. 2013 redakti malfari Seminario (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 12 136 redaktoj Neniu resumo de redakto Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 14: == Ekzilo == Post diversaj malsukcesaj klopodoj interamikigi la politikajn tendencojn de liberaloj kaj moderuloj, Maria Kristina devis cedi la regentecon al [[Baldomero Espartero]] kaj eziliĝi - ŝi elhispaniĝis la [[17-a de oktobro]] de [[1840]] per la vaporŝipo Mercurio-. Ekde [[Marsejlo]] ŝi anoncis, ke ŝi estis perfortigita rezigni kaj translokiĝis al [[Romo]], kie la tiama [[papo]] [[Gregorio la 16-a]] konfirmis ŝian [[morganata geedzeco\|morganatan geedzecon]]. Ŝi instaliĝis poste en [[Parizo]], danke al financa apogo de Francisco, grafo de Luzárraga, kaj ekde tie ŝi konspiris kun fideluloj kontraŭ la esparterisma registaro ĝis ties elpostenigo kaj posta nomumado de ŝia filino 13jaraĝa kiel reĝino Isabel la 2-a. Unu el la aferoj plej gravaj dum tiu periodo estis la edukado de la princinoj, pro luktado inter la personaro de la reĝa palaco nomumita de Espartero kaj la resto, klinemaj al la regentino, kia la markizino de Santa Cruz. En februaro de [[1844]] ŝi revenis al [[Madrido]] (kvankam ŝi reforiros dum mallonge en 1847) kaj instaliĝis en palaceto, tiu de ''las Rejas'', ekde kie ŝi klopodis kontroli la politikon farata de ŝia filino. Krome, kun ŝia edzo, ekis negocojn rilatajn kun [[salo]] kaj al [[fervojo]] - kie partoprenis ankaŭ [[Ramón María Narváez\|Narváez]]- kaj oni diris, ke «''no había proyecto industrial en el que la Reina madre no tuviera intereses'' (ne estis industria projekto kie la patrina reĝino ne havu interesojn)». Kiel konsekvenco, Maria Kristina ricevis malemon el la popolo -ĉefe fare de ŝia [[Francisko de Asizo de Burbono\|bofilo]]- kaj en [[1854]] ŝi estis elpelita de Hispanio kaj estis nuligita la dumviva pago kiu la parlamento estis doninta al ŝi. <!--Tras varios intentos fallidos de conciliar las tendencias políticas entre liberales y moderados, María Cristina se vio obligada a ceder la regencia a [[Baldomero Espartero]] y exiliarse -salió del país el [[17 de octubre]] de [[1840]] en el vapor Mercurio-. Aun así, desde [[Marsella]] anunció que había sido forzada a renunciar y se trasladó a [[Roma]], donde por el aquel entonces el [[Papa]] [[Gregorio XVI]] le dio la bendición a su [[matrimonio morganático]]. Se instaló también en [[París]], gracias al apoyo financiero de [[Francisco I Conde de Luzárraga]], y desde allí intrigó -junto a sus más fieles- contra el gobierno esparterista hasta su derrocamiento y posterior nombramiento de su hija a sus 13 años como la reina Isabel II. Una de las cuestiones más importantes durante este periodo fue la educación de las princesas, en una pugna entre el personal de la casa real impuesto por Espartero y el resto, proclive a la regente, como fue la marquesa de Santa Cruz. Ŝi restis en [[Francio]] la reston de sia vivo kaj revenis al Hispanio nur kiam ŝia nepo [[Alfonso la 12-a (Hispanio)\|Alfonso la 12-a]] okupis la tronon, sed kun limigo ke ŝi ne instaliĝu definitive en la lando. Kiel kuriozaĵo, menciindas ke nek ŝia filino (la reĝino) nek ŝia nepo (la venonta reĝo) havis bonan rilaton al ŝi, ĉar ili malakceptis ŝian duan geedziĝon (morganata geedzeco). En febrero de [[1844]] volvió a [[Madrid]] (aunque se volvería a ir durante un breve periodo de tiempo en 1847) y se instaló en un palacete, el de las Rejas, desde donde intentó controlar la política de su hija. Además, junto a su marido, inició negocios relacionados con la [[Sal (condimento)\|sal]] y el [[ferrocarril]] -en los que también participaba [[Ramón María Narváez\|Narváez]]- y se decía que «''no había proyecto industrial en el que la Reina madre no tuviera intereses.''» Como consecuencia, María Cristina se ganó más antipatía del pueblo -avivada por su [[Francisco de Asís de Borbón\|yerno]]- y en [[1854]] fue expulsada de España y le fue retirada la pensión vitalicia que previamente le habían concedido las Cortes. == Morto == Permaneció en [[Francia]] el resto de su vida y sólo volvió a España cuando su nieto [[Alfonso XII de España\|Alfonso XII]] ocupó el trono, si bien con la limitación de no poder instalar su residencia definitiva en el país. Como curiosidad, cabe destacar que ni su hija ni su nieto tuvieron buena relación con ella, debido a que no vieron con buenos ojos su segundo matrimonio. Ŝi mortiĝis dumekzile kaj estis entombigita, poste, en la [[Monaĥejo de El Escorial]]. == ~~Muerte~~Antaŭuloj == ~~Murió en el exilio y fue enterrada, posteriormente, en el [[Monasterio de El Escorial]].~~ ~~== Ancestros ==~~ <center>{{ahnentafel-compact5 \|style=font-size: 90%; line-height: 110%; Linio 68 ⟶ 66: }}</center> <!--== ~~Descendencia~~Posteuloj == =====Primer matrimonio===== De su primer matrimonio, con el rey [[Fernando VII de España\|Fernando VII]], tuvo dos hijas: Linio 113 ⟶ 111: * [http://www2.bne.es/AP_publico/irVisualizarFondo.do?idFondo=31&volverBusqueda=irBuscarFondos.do Biblioteko María Cristina] en la [[Nacia Biblioteko de Hispanio]]. <!--{{NF\|1806\|1878}}--> [[Kategorio:Burbonoj]]

Maria Kristina de Burbono: Malsamoj inter versioj