La gepidoj havis orient-ĝermanan devenon, signifo de ilia nomo estas „riĉa, donacema”. La prahistorio de la gepidoj estas nebula, ĉar ilia nomo restis nur en la kronikoj de la gotoj, kiuj estis iliaj malamikoj.
Ili migris el la [[Vistula]] riverbuŝo kaj aperis en la nord-orienta parto de la [[Karpat-baseno]] post [[269]] sub gvido de reĝo Fastida[[Fastido]]. Ili potenco etendiĝis preter la [[Tiso]] ĝis rivero [[Körös]], sed ili devis obei al la [[hunoj]]. (Tiam oni kaŝis trezoron de la reĝo, kiujn oni malkovris en [[1797]] kaj nomis post la trovejo [[Trovaĵo de Szilágysomlyó]]). Ili partoprenis en militoj de Attila[[Atilo]], huna reĝo. Ilia reĝo Ardarik[[Ardariko]] estis ano de la imperia konsilantaro de AttilaAtilo. Post morto de la huna reĝo ([[453]]), la gepidoj ribelis kaj venkis super filoj de AttilaAtilo sub gvido de AdarikAdariko. Ili akiris la orientan parton de la Karpat-baseno, Dacion[[Dacio]]n, Banaton[[Banato]]n ([[Bánát]]) kaj orientan parton de interriverejo de Tiso kaj [[Danubo]].
Parto de la gepidaj armeoj[[armeo]]j servis en [[soldo]] de [[Bizanco]], alia parto aliĝis al la [[longobardoj]] (longbarbuloj) kaj iris al [[Italio]]. Senarmea parto de gepidoj venis sub potencon de la [[avaroj]].
