Winifred Wagner: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e intervikioj nun troviĝas sur la paĝo d:Q57713, ne ĉi tie!, korekto |
|||
Linio 22:
Ankoraŭ la 16-an de oktobro 1944, kiam la malvenko jam estis antaŭvidebla, Winifred Wagner publike konfesis sian fidelecon al Hitler, skribante: „''... li estas suprenkreskinta en la heroan, estas nia gvidanto tra nokto al la lumo.''“<ref>Citaĵo ĉe Ernst Klee, Kulturlexikon p. 638.</ref>
== Postmilita epoko ==
En la sennaziiga proceso ŝi estis klasifikata la 8-an de decembro 1948 dum [[apelacio|apelacia]] juĝdebato kiel malplikulpulo en la grupon 3 kaj devis i.a. pagi 6000 [[germana marko|DM]] en la kontribucian fonduson. Per ĉi tiu juĝo ŝi restis plue ununura heredanto de la Vagnera familio-psodaĵo, al kiu ankaŭ apartenis la festivalejo. La 21-an de januaro 1949 ŝi deklaris per kontrakto la rezignon pri la estrado de la festivalo. Ŝi transdonis la festivalan direktadon al siaj filoj [[Wieland Wagner|Wieland]] kaj [[Wolfgang Wagner|Wolfgang]] kaj retiriĝis plejparte el la publika vivo. Kiel antaŭa heredinto de sia [[Siegfried Wagner|edzo]] ŝi restis tamen ĝis la fondado de la Richard-Wagner-Fondaĵo en 1973 formaljure posedanto de la festivalejo. La 1-an de septembro 1950 ŝi eĉ estis klasifikata en la grupon de la kunagantoj sen vera konvinko (plenumo de la leĝo pri la fino de la politika liberiĝo de la 27-a de julio 1950).
== Referencoj ==
| |||