Alejo Carpentier: Malsamoj inter versioj

'''Alejo Carpentier''' [aleĥo karpentjer’] (naskiĝis la [[26-a de decembro|26-an de decembro]] [[1904]] en [[Havano]], mortis la [[24-a de aprilo|24-an de aprilo]] [[1980]] en [[Parizo]]) estis romanisto, eseisto kaj muzikologo kuba; li influis elstare la latinoamerikan literaturon dum la 1970-aj jaroj.

 

Carpentier estis filo de rusa instruistino pri lingvoj kaj franca arkitekto. Je sia 12-a vivjaro li translokiĝis kun sia familio al Parizo, kie li ekstudis muzikan teorion. Je sia reveno al Kubo li ekstudis [[arkitekturo]]n, kion li neniam finis. Li eklaboris kiel ĵurnalisto - tiel li perlaboris por vivteni sin dum almenaŭ 30 jaroj - kaj kunlaboris kun maldekstraj movadoj en la 1920-aj jaroj, estis malliberigita en 1927 kaj kiam li eliris la karceron, li ekziliiĝis en Francion (1928-1939). Tie li konis la surealistojn, [[André Breton]] , [[Paul Eluard]], [[Louis Aragon]], [[Jacques Prévert]] kaj [[Antonin Artaud]]. Dum li loĝis en Francio, li vizitis foje [[Hispanio]]n, kie li ekadoris la barokan stilon.

 

Ekde 1945 ĝis 1959 li loĝis kaj laboris kiel ĵurnalisto en [[Venezuelo]], loko kiu tutcerte inspiris lin pri sia sennoma sudamerika lando, kie okazas la plej granda parto de ''[[Los pasos perdidos]]'' (La perditaj paŝoj) (1953). Li revenis al Kubo post la revolucio de 1959 kaj laboris en kuba ambasadejo en Francio. En 1977 ricevas la gravan hispanan [[Premio Cervantes|premion Cervantes]] kaj en 1979 la francan [[Premio Medici|premion Medici]]. Li mortis en Parizo en 1980.

 

 

[[Kategorio:Kubaj verkistoj|Carpentier, Alejo]]

[[Kategorio:Hispanlingvaj verkistoj|Carpentier, Alejo]]

[[Kategorio:Magia realismo|Carpentier, Alejo]]

[[Kategorio:Naskiĝintoj en 1904|Carpentier, Alejo]]

[[Kategorio:Mortintoj en 1980|Carpentier, Alejo]]