L'Île Atlantique: Malsamoj inter versioj

</ref> En 2003 Gérard Mordillat reĝisoris adapton sub la formo de telefilmo por la televidkanalo [[ARTE]], kiu estis premiere elsendita en 2005.<ref>Sebhan, Gilles. ''Tony Duvert: L'enfant silencieux''. Parizo: Denoël, 2010, pp. 102, 103. ISBN 2207101231.</ref>

En la [[Bretonio|bretona]] insulo Saint-Rémy, kiu funkcias kiel geografia metaforo, grupo de infanoj aĝaj inter 7 kaj 14 jaroj, devenantaj de tre malsimilaj socikulturaj tavoloj, de la filo de kamparano aŭ de laboristo ĝis la filo de etburĝo, vivas kaŝe aŭtonoman ekzistadon. Dum noktas, kiam ĉiuj kredas ilin endormaj, ili fuĝas elhejme por filtriĝieniri kaj ŝteli enpriŝteli domojn, urbetojnvilaojn kaj proprietaĵojn. Ili ŝtelas kiel ludo, defio kaj amuziĝo; la predo gravas al ili malpli ol la ekscito provokita pro la ŝteloŝtelado.

Dum unu el tiaj noktaj eliroj, virino mortas pro koratako kaj alia estas murdita de sia edzo, kiu kaptas la okazon. La polico komencas esplori kaj komisaro okupiĝasŝarĝas prisin per la enketo, kiu iĝas kaptilo por la knaboj. Laŭmezure kiel tiriĝas la tagoj, la familiaj sekretoj senvualiĝas, kaj la infanoj, per iliaj ludoj, ŝajnas tre senkulpaj antaŭ la mondo de la plenkreskuloj, kiu rivelas ĝian tutan nigreconfiecon.