Montokazerno: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Kani (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 9:
La [[19-a de julio]] de [[1936]], la [[Joaquín Fanjul|generalo Fanjul]] zorgante pri la organizado de la [[puĉo]] en Madrido, eniris, vestita je civilulo, en la Montokazerno. Anstataŭ eliri kun trupoj por konkeri ĉefajn strategiajn punktojn de la ĉefurbo, proklamis la militstaton kaj restis kun 1.500 militistoj kaj ĉirkaŭ 180 [[Hispana Falango|falangistoj]] en la kazerno. Li esperis helpotrupojn el la kazernoj de [[Kampamento]], [[Getafe]] kaj [[Flughaveno Madrido-Kvar Ventoj|Kvar Ventoj]], kie la puĉo fakte malsukcesis. La Montokazerno gravis por la respublika registaro ĉar tie estis ŝlosilaj pecoj de pafiloj, neutilaj sen tiuj.
Posttagmeze la kazerno estis ĉirkaŭita de trupoj fidelaj al la registaro de la [[Hispana Dua Respubliko|Respubliko]] kaj popolaj milicoj. Mateniĝe komencis kanonado kaj la puĉistoj rezitis nur horojn. Okazis diferencoj inter la puĉistoj ĉar kelkaj montris la blankan flagon, dum aliaj plupafis kontraŭ la registaraj sieĝantoj (aŭ temis pri trompoklopodo).<ref name=memrep>[http://www.sbhac.net/Republica/TextosIm/CuartelMontana/CuartelMontana.htm «Testimonios del 18 de julio: A la sombra del Cuartel de la Montaña»] — Carlos Sampelayo</ref> Intervenis aviado kaj dum la konkero preskaŭ estis detruita la kazerno. Oni kalkulis inter 500 kaj 900 mortintoj, depende de la
La konstruaĵo post tiu preskaŭ detruo, ricevis ankoraŭ pliajn bombojn dum la milito, ĉar la fronto proksimis ekde komenco de [[1937]]. Fine de la milito estis nur ruinoj, el kiuj kelkaj
==Frankismo==
| |||