Esperanto en poŝta, telegrafa kaj telefona servo: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
+ ligilo "Emile Borel"
Neniu resumo de redakto
Linio 17:
En [[1919]] kelkaj esperantistaj poŝtistoj per korespondado denove prenas kontakton. En [[1920]] ILEPTO regrupiĝas. Provizora komitato estas sinjoroj R. Huber, [[Svislando]], O. Reber, Germanio kaj di Rienzi, Francio. La franca esperantista Poŝtasocio revekiĝas; prezidanto estas s-ro di Rienzi, vicprezidanto s-ro Dupeil. Bona artikolo en „La France Postale“ de Rienzi. En [[Sovetunio]] aperas unuarange nova ideo. Kvar diversspecaj poŝtkartoj kaj kovertoj en kelkmiliona preskvanto havas tekston en Esperanto: „Poŝta Karto“, „Por Respondo“, „Kun afrankita respondo“, „Poŝto“, „Fermita letero“, ktp. ILEPTO laboras pli efike. Kursoj okazas en [[Berlin]], [[Düsseldorf]], [[Essen]], [[Münster (Vestfalio)|Münster]] kaj [[Leipzig]]. En Brazilo Couto Fernandez daŭrigas la laboron; la estona poŝtdirekcio permesas en poŝtejoj indikilojn montrantajn la adresojn de Esperanto-grupoj. Kursoj okazas en [[Finnlando]], [[Hispanio]], [[Portugalio]], [[Persio]] kaj [[Japanio]].
 
En [[1921]] la Internacia Oficejo de la Telegrafa Unio en [[Bern]] per cirkuleroj inter la diversaj naciaj poŝtaj administracioj enketas pri Esperanto. Samjare en julio aperas la unua numero de "La France Postale Espérantiste", redaktata fare de s-ro di Rienzi. En aŭgusto okaze de la UK estas la unua kongreso de ILEPTO. Nova estraro - O. Reber, Emile di Rienzi, [[Siegfried Eduard Spielmann]], s-ro Rippel. Laŭ la enketo de Telegrafa Unio Esperantistaj P. T. T.-istoj estas entute 1874 (Argentino 1, Aŭstrio 2, Belgio 5, Brazilo 34, Britio 10, Ĉeĥoslovakio 307, Finnlando 15, Jugoslavio 32, Egiptio 1, Estonio 23, Francio 70, Germanio 1230, Novzelando 2, Nederlando 75, Sovetunio 11, Svedio 2, Svisio 37, Hungario l, Usono 27).
 
En oktobro [[1922]] aperas en Francio la internacia fakorgano „[[La Interligilo de l' PTT]]“. Ĝin eldonas la Unueca Poŝta Federacio de Francio. La organo estas dissendita tra la tuta mondo petante informojn pri la diversaj federacioj. Ankaŭ dum la UK-j Esperanto kaj poŝtafero interrilatas. Kolegoj deĵoras ĉe la giĉetoj dum tiuj grandaj kunvenoj kaj estas uzataj specialaj stampiloj. En 1923 en [[Polico#Esperanto kaj Polico|La Policisto]] aperas nova fakorgano: La Poŝtisto. La du organoj ne estas aparte aboneblaj. La kunlaboro ebligis sekve de interkonsento de Manch[[Ágoston Marich]] (red.redaktoro de La Policisto) kaj O. Reber (red.redaktoro de La Poŝtisto). La interkonsenton aprobis la samjare okazinta Liga Kunveno en [[Nürnberg]]. Ekde tiu tempo la Ligo nomiĝashavas la mallongigon ILEPTO kaj ĝia prez.prezidanto estas [[Siegfried Eduard Spielmann]].
 
En [[1924]] la Poŝta Federacio de Francio ĉesas subteni la eldonon de la Interligilo de l' PTT. Dum la kongreso de [[WienVieno]] La Interligilo farigas oficiala organo de la ILEPTO. Ellaboro deEllaboriĝas petskribo favore al EEsperanto. Oni prezentas la petskribon al la Universala Poŝt-Unuiĝa Kongreso en [[Stokholmo]], tamen senrezulte. La sveda kaj sovetunia federacioj aliĝas al la Ligo. La [[Ligo de Nacioj]] rekomendas Esperanton por telegrafado kiel klaran lingvon.
 
En 1925 la sovetunia poŝtadministracio eldonas la unuan poŝtmarkon en Esperanto. Kongreso de ILEPTO okazas en [[Ĝenevo]]. Petskribo al la Unuiĝo Telegrafa celante akcepton de Esperanto en telegrafado. La akcepto okazas helpe de Komerca Ĉambro de Parizo kaj de ICK. La brita fakfederacio aliĝas ĉi-jare al ILEPTO.